انتشارات سولار منتشر کرد:

رمان، اساسا زاییدهٔ مدنیت و مناسبات اجتماعی فرهنگی آن است. رمان - چه تاریخی و چه اجتماعی - در ایران نیز فرزند معنوی اندیشه‌های دورهٔ مشروطه، و نیز ره آورد گسترش شهرنشینی و ظهور طبقهٔ متوسط شهرنشینی در دوران رضاشاهی است. نگارش رمان‌های تاریخی از دوران مشروطیت و رمان‌های اجتماعی از آغاز عصر رضاشاهی در ایران آغاز شد و طی دهه‌های ۳۰ و ۴۰ به اوج رسید. از اواخر دههٔ ۶۰ نیز رمان نویسی پدیده‌ای نسبتا فراگیر شد. از برجسته‌ترین رمان نویسان ایرانی می‌توان از: صادق هدایت، بزرگ علوی، صادق چوبک، علی محمد افغانی، تقی مدرسی، احمد محمود، سیمین دانشور، هوشنگ گلشیری، محمود دولت آبادی، اسماعیل فصیح، شهرنوش پارسی پور، عباس معروفی و… نام برد.