انتشارات سرزمین اهورایی منتشر کرد:
در هلند، تغییرات از زمانی آغاز شد که زن‌ها پس از مبارزه‌ای طولانی دارای حق رای شدند. پس از آن زنان بیشتری به دانشگاه‌ها راه یافتند و موقعیت مهم‌تری کسب کردند.
این ظهور زنان، در هنر و ادبیات هم به وقوع پیوست، هرچند به کند. در سال‌های پنجاه سدهٔ پیش، چشم انداز ادبی هلند، از جمله در شعر، هنوز در تسلط مردان بود. البته زنان شاعر برجسته‌ای را چون، از جمله، واسالیس، فریتزی هارمسن فان بیک و الن وار موند می‌توان نام برد، اما بیشتر شاعران مرد بودند. تغییر اساسی دهه‌ای بعد ایجاد شد. سرامدانی چون یودیت هرزبرخ و کمی بعد نیلچه ماریا مین و اواخر لاخ، یا به صحنه گذاشتند. این روند با سرعت تمام ادامه یافت. در سال‌های هشتاد سده گذشته زنان شاعر پیشرفتی سریع داشتند، اما در دو دههٔ آغازین سدهٔ حاضر این پیشرفت سیل آسا شد.
اکنون در سال ۲۰۲۰ شاعران زن، در چونی و نیز در چندی، دارند رهبری شعر را در دست می‌گیرند. آن چه می‌نویسند، شعر خانگی دوست داشتنی نیست، بلکه شعرهائی است در ارتباط با تمام پهنه‌های تماس و گذرگاه‌های احساسی زندگی، از جمله شعر مبارزه جویانه و شعری که از تن می‌گوید. شعری که بر سکوی شعرخوانی عرضه می‌کنند شنوندگانشان را مسحور می‌کند. آن‌ها نه تنها کودکانی از گوشت و خون، که دختران و پسرانی هم می‌زایند که به این جهان می‌آیند تا آن را زیباتر، دارتر و انسانی‌تر کنند.