انتشارات معین منتشر کرد:
مریم میرزاخانی در تهران زاده شد و در دوران جنگ ایران و عراق بزرگ شد. او در ابتدا سودای نویسندگی در سر داشت. کتابخوانی بود سیری ناپذیر و عاشق زندگینامه‌های تلویزیونی دربارهٔ زنان مشهور. در دوره راهنمایی دست کم بر اساس گفته‌های یکی از آموزگارانش، در ریاضی ضعفیف بود. مدتی از دنبال کردن ریاضیات دلسرد شد. اما شوق بسیار زیاد برادش در دانش اندوزی در او هم اثر کرد. همچنین دوستی با همشاگردی‌اش رویا بهشتی را نیز موجب افروختن آتش خردورزی خویش می‌داند.
میرزاخانی در همان مصاحبه سال ۲۰۰۸ یادآور می‌شود: "هرگز به فکر رفتن به ریاضیات شرکت کنند؟! آنها نخستین بانوان در تاریخ آن رقابت‌ها بودند که احراز صلاحیت شدند و نشان طلای رقابت‌های هنگ کنگ را کسب کردند: میرزاخانی طلا و بهشتی نقره.
در سال ۱۹۹۴ در سطح بین المللی شناخته شدند. سال بعد هم میرزاخانی نشان طلای دیگری را در تورنتوی کانادا کسب کرد. در همان سال برای خواندن ریاضیات پیشرو وارد دانشگاه صنعتی شریف شد. میرزاخانی نوشتارهای متعددی را در دوره لیسانس منتشر کرد و به ادامه رقابت در مسابقات ریاضی پرداخت. اما یک سانحه اتوبوس او را از توان لازم انداخت. در فوریه آن سال او و دیگر نخبگان ریاضی از رقابتی که در اهواز برگزار شده بود بر می‌گشتند که کنترل اتوبوس از دست راننده خارج شد و به دره افتاد. هفت ریاضیدان برندهٔ جوایز و دو راننده اتوبوس کشته شدند، اما میرزاخانی و چندتن دیگر در این میان با خوش شانسی جان سالم بدر بردند. پس از آن او ایران را ترک کرد تا در خارج از کشور به دانش اندوزی و کار بپردازد.
میرزاخانی پژوهشگری بود مصمم، پیگیر و نوآور که از اساتیدش به زبان انگلیسی می‌پرسید و به زبان مادریش فارسی یادداشت می‌کرد.