فراسوی کوانتوم

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:

برشی از کتاب

آگاهی چیست و کجاست؟ این سؤال باعث شده متفکران بزرگی از میان گذشتگان، مانند دکارت اظهار کنند که اگر چه ارتباطی روشن میان آگاهی و مغز وجود دارد، اما تفاوتی بنیادین میان این دو باقی می‌ماند. آن‌طور که دکارت می‌گوید، ذهن و همه تعلقات ذهنی، دنیایی متفاوت از ماده فیزیکی دارند و براساس قوانین سیستم‌های دینامیکی مختص خودشان کار می‌کنند. در علوم شناختی به چنین دیدگاهی دوگانه‌گرایی می‌گویند.

به دلیل طرفداران زیادی که رهیافت مکانیکی داشت، دوگانه‌گرایی از دنیای علم کنار گذاشته شد. رهیافت مکانیکی به معنای این اعتقاد است که می‌توان هر چیزی را از طریق تجزیه آن به مقدار کافی به اجزای کوچک‌تر شناخت. با توجه به اینکه جستجو برای علل فیزیکی اغلب رویدادهایی که در اطرافمان می‌بینیم کاری نسبتا آسان است، این مفهوم که موجودیت غیرفیزیکی آگاهی وارد دنیای فیزیکی شده و آن را کنترل کرده و بر آن اثر می‌گذارد، از دید بسیاری از دانشمندان به طور غیرقابل پذیرشی متافیزیکی است و این گروه از محققان در برابر چنین رهیافتی جبهه می‌گیرند. گیلبرت رایل، فیلسوف معاصر دانشگاه آکسفورد با الهام از عبارت «اسب در لوکوموتیو» از واژه «شبح در ماشین» برای توضیح آگاهی غیرفیزیکی استفاده کرد. این عقیده که دوگانه‌گرایی را باید کنار گذاشت و تنها چیزی که باید بررسی شود عناصر فیزیکی مغز است، در علوم شناختی ماده‌گرایی نامیده می‌شود.