انتشارات سرزمین اهورایی منتشر کرد:
شعر سیاه‌پوستان امریکا نظیر بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی دیگرشان ریشه در موسیقی دارد. در نیمه اول قرن بیستم و هم‌زمان با شکل‌گیری سبک‌های بلوز و جز در موسیقی امریکا، ترانه‌هایی که برای این سبک‌های موسیقی توسط شاعران سیاه‌پوست نوشته می‌شد زمینه‌ساز سبکی شد که در آینده جای خود را در میان شاعران نیز باز کرد. ازاین‌رو می‌توان دو گرایش بلوز و جز را در شعر سیاه‌پوستان امریکا بازشناخت. ویژگی‌های این دو نوع شعر به ویژگی‌های این دو نوع موسیقی گره‌خورده است. هرقدر موسیقی موقر بلوز به تأمل و صبر دلالت دارد و از قواعد مشخصی پیروی می‌کند موسیقی سرخوش جز به شورش علیه قواعد و بالا بردن صدای اعتراض متمایل است و این هردو، واقعیت زندگی سیاه‌پوستان را در دهه ۶۰ میلادی شکل می‌دادند. آنچه امروز به‌عنوان شعر سیاه‌پوستان آمریکایی می‌شناسیم به‌گونه‌ای اجتناب‌ناپذیر ترکیبی از این دو سنت موسیقایی را در پس‌زمینه خود حمل می‌کند. ترکیبی عجیب از صبر و تحمل با شورش و ابراز وجود که جوهره این خرده‌فرهنگ در دل فرهنگ متروپولیسی جامعه آمریکایی است.
(از متن کتاب)