انتشارات ثالث منتشر کرد:
لحظه‌ای را که پدربزرگم عاشق شد دقیقاً به خاطر دارم. او در چشم من فرد بسیار پیری بود که بیش از پنجاه سال داشت؛ و این راز جدید و همراه با احساساتش موجی از تحسین در من برانگیخت که البته درآمیخته با نوعی بدجنسی هم بود. تا آن زمان فکر می‌کردم من تنها مشکل پدربزرگ و مادربزرگم هستم.
حدس می‌زدم که مادربزرگ نباید چیزی بفهمد. او به دلایلی بسیار بی‌اهمیت‌تر مثلاً وقتی سر شام خرده‌نان از دست پدربزرگ می‌ریخت، تهدید می‌کرد که او را می‌کُشد.
شش‌ساله بودم و با عشق هم آشنایی داشتم. در مهدکودک در روسیه پشت سر هم عاشق سه مربی شدم. گاهی هم همزمان عاشق چند نفر بودم. در ساختمان نُه‌طبقه‌ای که قبل از مهاجرت در آن زندگی می‌کردیم، دختری زیر هجده سال نبود که دست‌کم مدتی به او نظر نداشته باشم. وقتی مادربزرگ در خیابان متوجه نگاه‌های من به موج دامن‌ها و دم‌اسبی آن‌ها می‌شد، دستش را جلوی چشم‌هایم می‌گرفت و می‌گفت: «چشم‌هات درنیاد! هیچ‌وقت یکی از این‌ها نصیبت نمی‌شه.»

«کسی که خود را به دست شیوهٔ داستان‌سرایی برونسکی می‌سپارد، انتظاراتش برآورده می‌شود.»
کارِنسوزان فِسِل، مؤسسه گوته
«تنها نکتهٔ ناامیدکنندهٔ این داستان طنز آمیز این است که بعد از ۲۰۳ صفحه تمام می‌شود.»
فیلم، ساند و مدیا