انتشارات روشنگران منتشر کرد:
مکتوبات زن نگار و مردنگار با موضوع مسائل اجتماعی زنان، مندرج در جریده ایران نو (۱۲۹۰-۱۲۸۸ش) تلاش‌های کسانی را نشان می‌دهد که در پی ساختن «ایرانی نو» بوده‌اند؛ تلاش‌های مهمی که هر چند با فهم عادی در حال حاضر ما ممکن است طبیعی قلمداد گردد اما با فهم تاریخی، مبارزه‌ای است ساختارمند برای رسیدن به برابری اجتماعی میان زن و مرد در جامعه‌ای سنت زده و جنسیت زده؛ مبارزه‌ای که از یک سو پیشگامی زنان برای رفع نابرابری‌های جنسیتی در اواخر دوره قاجار را نشان می‌دهد و از دیگر سو نشان دهنده آن است که استقلال و آزادی زنان، معرفی آنان به عنوان عضوی از «هیئت اجتماعی انسانیت و انجمن بشریت» و نقد «دیگری» پنداشتن آنان، هدیه‌ای از جانب مردان نبوده، بلکه حاصل مبارزات و تلاش‌های خود زنان می‌باشد.