انتشارات البرز منتشر کرد:
شعری که باز اشک مرا جاری کرد، تا جایی که در خاطرم
مانده چند بیت اولش این بود:
بکاشت ملت بیچاره تخم آزادی
ز بعد بندگی قرنهای بی‌پایان
چون سر ز خاک برآورده امر فرمودی
همه اهریمنان بی‌پایان
که خاک مجلس و مسجد همی دهند به باد
کشند مردم مظلوم را ز پیر و جوان