پسرخاله‌های چایی نخورده

انتشارات کوله پشتی منتشر کرد:

گزیده‌ای از شبه مقدمه کتاب:

به استحضار همکاران و هموطنان همیشه در صحنه خویش می‌رساند: اینجانب، یک فقره تحویلدار تازه کار هستم؛ مدل ۵۶، ولی کم کارکرد، با لوازم اضافی، اکازیون، دوگانه سوز (اگه باشه غذا، نباشه باد هوا)، فنی سالم، سه تیکه فابریک. دارای بیمه کامل، با آج کفش هشتاد درصد، به شماره شاسی

. ۵۹۸-۹۹۰۳۱۹-۱

موهای سر، راوی حکایت یکی بود، یکی نبود، اندکی رُسته و باقی از بند رَسته. هم قد «مارادونا» (ولی نه اون قدر خیل)، با وزن هفتاد کیلوگرم (با استخوان)، دارای ته سبیل و ریش مایه‌ای بر سیب زَنَخدان.

نویسندگی را با نوشتن جریمه‌های معلمان سنگدل دوره ابتدایی شروع کردم و چون در این فن، مهارتی تمام یافتم؛ دریافتم که نوشتن می‌تواند متری برای ارتزاق باشد. این شد که به معونت کتابت مشق‌ها و جریمه‌های همقطاران، از معدود افرادی ست که می‌تواند ادعا کند از اوان کودکی از طریق نوشتن، نان در آورده و کسب روزی حلال کرده است. البته در ازمنهٔ ماضیه به سبب فقر ارتباطات جهانی، رکوردهای گینس و این گونه سوسول بازی‌ها مد نبود و سوکسه نداشت وگرنه ما هم دارای سری می‌شدیم و سامانی…