چرا توسعه در برابر نقدهای بنیادی این‌قدر مقاومت می‌کند؟ چون توسعه راهبردی است که «جهان اول» برای «توسعه‌نیافتگی» در «جهان سوم» طراحی کرده است. بنابراین، توسعه فقط ابزاری برای کنترلِ اقتصادیِ اغلب کشورهای آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین نیست. توسعه سازوکاری اولیه بوده که از طریق آن این قسمت‌های جهان ایجاد شده‌اند یا خودشان را ایجاد کرده‌اند. به همین دلیل، توسعه سایر روش‌های ارزیابی و رفتار را مسدود کرده و به حاشیه رانده است. گفتمانِ توسعه، بعد از جنگ جهانی دوم، کاملاً در مدرنیته و اقتصاد غربی سنگر گرفته است و همین مسئله را پیچیده‌تر کرده است. بنابراین، اندیشیدن به «بدیل‌هایی برای توسعه» مستلزم تحول نظری و عملیِ مفاهیمِ توسعه و مدرنیته و اقتصاد است.