زبان پدری

ریموند پانیکار (۱۹۱۸-۲۰۱۰) در کنار زبان مادری از زبان پدری سخن می‌گوید. شاید بتوان چنین گفت که زبان پدری همان فرهنگی است که معنا و مفهوم زندگی و هنجارها و ضد هنجارها را تبیین می‌کند. زبان پدری همچون زبان مادری متنوع و گونه‌گون است. اما اگر حقوق بشر را یک زبان پدری برای تمام بشریت قلمداد کنیم به بیراهه رفته‌ایم. پذیرش جهان‌شمول‌بودن حقوق بشرْ جوامع غیرغربی را که خواستگاه‌های فرهنگی متفاوتی دارند مجبور می‌کند تا زبان پدری خود را فراموش کرده و زبان پدری بیگانه‌ای را بپذیرند. حقوق بشر، در فرهنگ‌های مختلف، متفاوت و مبتنی بر نگرش‌های خاص آن فرهنگ است. به همین دلیل در حوزهٔ حقوق بشر نمی‌توان برای همهٔ فرهنگ‌ها دستورالعمل واحدی صادر کرد. بلکه باید با سرلوحه قرار دادن نقد میان‌فرهنگی معادل‌های هم ریخت حقوق بشر را در دیگر فرهنگ‌ها پیدا کرد.