مادهٔ تاریک

«جیسون دسن» یک فیزیکدان است. سال‌ها پیش - بیشتر از ۱۵ سال پیش - او در شرف یک کشف بزرگ بوده است؛ تئوری‌ای دربارهٔ جهان‌های موازی و متعدد و امکان سفر و جابه‌جایی بین آن‌ها.

این کشف بزرگ علمی به همراه تمام دستاورها و آیندهٔ درخشانی که انتظار جیسون دسن را می‌کشید، با خبر بارداری ناگهانی پارتنر جیسون، هنوز اتفاق نیوفتاده از بین می‌رود و به فراموشی سپرده می‌شود. حالا سال‌ها از آن روزها گذشته است، جیسون دیگر نه یک دانشمند فیزیک کوانتوم، بلکه یک استاد معمولی فیزیک در کالجی کوچک در شیکاگو است. با این حال جیسون از زندگی‌اش راضی است؛ همسر و فرزندش را دوست دارد و با زندگی معمولی و سادهٔ جدیدشان اخت گرفته است. اما همهٔ این‌ها قرار است به آتش کشیده شود.

«از زندگیت راضی هستی؟ » آخرین جملاتی است که جیسون از قبل از ربوده شدنش به یاد می‌آورد. افرادی ناشناس جیسون را ربوده و او را به دنیایی دیگر می‌برند. دنیایی که در آن، کشف ارزشمند او، همه چیز را تغییر داده است. نظریهٔ او دربارهٔ جهان‌های متعدد کوانتومی تایید شده و سفر بین جهان‌های مختلف کوانتوم یک تکنولوژی واقعی حمل‌ونقل است. در این دنیا، جیسون نه یک استاد معمولی، بلکه دانشمندی بزرگ و مشهور است که تمام دنیا را تغییر داده. هیچ‌گاه با پارتنرش ازدواج نکرده و فرزندی هم ندارد.

در حالی که جیسون در این دنیا اسیر شده، در تلاش برای پیدا کردن راهی برای برگشتن به زندگی سابق خود و یافتن خانواده‌اش است. اما مسئله به همین سادگی‌ها هم نیست. چرا که حضور او در این واقعیت جایگزین برای افراد بسیار زیادی، ضرورت و منفعت بسیاری دارد.

«مادهٔ تاریک»، رمانی علمی تخیلی نوشتهٔ نویسندهٔ آمریکایی، «بلیک کراوچ» است که توانسته توجه مخاطبین و منتقدین زیادی را به خود جلب کند. از جوایز و افتخارات کتاب مادهٔ تاریک می‌توان به عناوین زیر اشاره کرد:

- نامزد بهترین کتاب در ژانر علمی تخیلی سال ۲۰۱۶ به انتخاب سایت گودریدز

- نامزد دریافت جایزهٔ جهانی تکنولوژی در سال ۲۰۱۶

- پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز

- از کتاب‌های منتخب سایت آمازون در ژانر معمایی و رازآلود

نگاهی بر زندگی بلیک کراوچ نویسندهٔ کتاب مادهٔ تاریک

«بلیک کراوچ» نویسندهٔ آمریکایی متولد سال ۱۹۸۷ است. عمدهٔ شهرت این نویسنده به‌خاطر سه‌گانهٔ «ویوارد پاینز» است که در میان مخاطبان غوغا کرد و بعدها تبدیل به یک سریال تلوزیونی محبوب شد.

بلیک کراوچ اهل کارولینای شمالی است. او در دانشگاه از رشتهٔ ادبیات انگلیسی و نوشتار خلاق فارغ‌التحصیل شد. او اولین رمانش را در ۲۶ سالگی منتشر کرد و از همان سال‌ها نوشتن را به صورت جدی دنبال می‌کرده است.

تم غالب برکارهای بلی کراوچ، تمی مهیج و رازآلود است که با مسائل فیزیک کوانتوم درهم آمیخته می‌شود و در آخر برای خواننده، اثری علمی تخیلی با فضایی رازآلود و مهیج را به وجود می‌آورد. کتاب مشهور او، مادهٔ تاریک، در شرف تبدیل شدن به یک فیلم سینمایی است. بلیک سه سال است که کار کردن روی فیلمنامهٔ این اثر را آغاز کرده است. کراوچ از همسر سابقش صاحب سه فرزند شده است.

همان‌طور که بالاتر نیز گفته شد، کراوچ از سال ۲۰۰۴ تابه‌حال، با جدیتی مثال‌زدنی به نوشتن مشغول است و از نویسندگان پرکار معاصر به‌شمار می‌رود. او در طی نوزده سال، دو مجموعهٔ موفق عملی تخیلی شامل یک مجموعهٔ سه جلدی و یک مجموعهٔ چهار جلدی و ۱۰ رمان مستقل نوشته است. متاسفانه تعداد آثار ترجمه شده از این نویسنده در ایران بسیار کم است.

از آثار معروف این نویسنده می‌توان به:

• کاج‌ها: جلد اول سه‌گانهٔ ویوارد پاینز و نامزد جایزه داستان تریلر ITW سال ۲۰۱۳
• سرکش: جلد دوم سه‌گانهٔ ویوارد پاینز
• آخرین شهر: جلد سوم سه‌گانهٔ ویوارد پاینز
• مادهٔ تاریک
• بازگشت بهترین رمان علمی‌تخیلی سال ۲۰۱۹ به انتخاب وبسایت گودریدز
• ارتقا
• Good Behavior
• Summer Frost
• Abandon
• Famous
• Snowbound
• Run
• Eerie
• و مجموعهٔ چهارجلدی Andrew Z. Thomas / Luther Kite series

اشاره کرد.

جملاتی خواندنی از متن کتاب «مادهٔ تاریک» اثر بلیک کراوچ

«چشم‌هایش پر از اشک شد و شروع به تکان دادن سرش کرد، کاری که همیشه قبل از این که گریه‌اش بگیرد، انجام می‌دهد، اما قبل از این که اشک‌هایش سرازیر شوند، به سختی خودش را کنترل کرد. سپس گفت: «می‌دونی دنیلا، می‌خوام وقتی زمان مرگم می‌رسه، خاطراتی که با تو ساختم جلو چشمام ورق بخورن، نه یه مشت تصویر نامفهوم از یه آزمایشگاه سرد و بی‌روح. »

«واقعاً مسئلهٔ بسیار عجیبی است، اینکه پدر یا مادر نوجوانی پانزده شانزده‌ساله باشید. وقتی کودک هستند و ضعیف، بزرگ‌کردنشان یک چیز است و وقتی بزرگ می‌شوند و در شرف بزرگسالی قرار می‌گیرند، اینکه مدام چشمشان به شماست و خوب و بد را از شما یاد می‌گیرند، به‌کل چیزی دیگر. احساس می‌کنم چیز زیادی برای آموختن به چارلی ندارم. می‌دانم، پدرهایی هستند که دید خاصی به دنیا دارند، پدرهایی که همه چیز را با دقت و اعتمادبه‌نفس خوبی می‌بینند، کسانی که دقیقاً می‌دانند باید به دخترها و پسرهایشان چه بگویند. ولی من جزو آنها نیستم. هرچه سنم بالاتر می‌رود، بیشتر احساس می‌کنم چیزی نمی‌دانم. پسرم را دوست دارم. او همه‌چیز من است، ولی با این همه، باز هم احساس می‌کنم نقشم را، درجایگاه یک پدر، خوب ایفا نکرده‌ام. احساس می‌کنم او را با باروبنهٔ بی‌ارزشی از عقیده‌هایی که حتی برای خودم هم نامفهوم هستند، به دل گرگ‌ها می‌فرستم. »