هاینریش بل (Heinrich Boll)
هاینریش تئودور بل ۲۱ دسامبر ۱۹۱۷ - ۱۶ ژوئیه ۱۹۸۵) یکی از برجسته‌ترین نویسندگان آلمانی پس از جنگ جهانی دوم بود. بل در کلن آلمان، در خانواده‌ای کاتولیک رومی و صلح طلب متولد شد که بعداً با ظهور نازیسم مخالفت کردند. بل در طی دهه ۱۹۳۰ از پیوستن به گروه جوانان هیتلر امتناع ورزید. او قبل از تحصیل در رشتهٔ مطالعات زبان آلمانی و مطالعات کلاسیک در دانشگاه کلن، به عنوان پادو در یک کتابفروشی کار می‌کرد. او پس از آن، به خدمت سربازی در ورماخت، لهستان، فرانسه، رومانی، مجارستان و اتحاد جماهیر شوروی مشغول شد. سپس در سال ۱۹۴۲، بل با آنماری چک ازدواج کرد. او بعداً در ترجمه‌های مختلف آثار انگلیسی به زبان آلمانی با او همکاری کرد. بل در طی خدمت جنگی، چهار بار زخمی و به حصبه مبتلا شد. وی در آوریل ۱۹۴۵ توسط سربازان ارتش آمریکا اسیر و به اردوگاه اسیران جنگی فرستاده شد. پس از جنگ او به کلن بازگشت و در مغازهٔ کابینهٔ خانواده‌اش مشغول به کار شد. او به مدت یک سال در ادارهٔ آمار شهرداری کار کرد، تجربه‌ای که هیچ وقت از آن لذت نبرد و آن را رها کرد تا در عوض نویسندگی را آغاز کند.
آثار هاینریش بل
بل در سن ۳۰ سالگی نویسندهٔ تمام وقت شد. اولین رمان او (قطار سر وقت بود) نام داشت و در سال ۱۹۴۹ منتشر شد. آثار وی به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده است و او همچنان یکی از نویسندگان بسیار محبوب آلمانی است. از مشهورترین آثارش می‌توان به بیلیارد در نه و نیم شب (۱۹۵۹)، و حتی یک کلمه هم نگفت (۱۹۵۳)، نان آن سال‌های جوانی (۱۹۵۵)، عقاید یک دلقک(۱۹۶۳)، پرترهٔ گروهی با بانو (۱۹۷۱)، آبروی از دست رفته کاتارینا بلوم (۱۹۷۴) و شبکه امنیتی (۱۹۷۹) اشاره کرد. علی رغم تنوع مضامین و محتوای موجود در آثار وی، الگوهای تکراری مشخصی وجود دارد: بسیاری از رمان‌ها و داستان‌های او زندگی صمیمانه و شخصی را توصیف می‌کنند که برای حفظ خود در برابر پس‌زمینهٔ گسترده‌تر جنگ، تروریسم، اختلافات سیاسی و تغییرات اقتصادی و اجتماعی، تلاش می‌کند. در تعدادی از کتاب‌های او قهرمانانی وجود دارند که فردگرایان سرسخت و عجیبی هستند که با سازوکارهای دولت یا نهادهای عمومی مخالفت می‌کنند. بل به دلیل تجربیاتی که در طول جنگ جهانی دوم داشت، یک صلح طلب فداکار بود. تمام رمان‌ها و آثار او در سال‌های پس از جنگ، مربوط به جنگ و اطمینان از این بود که دیگر هیچ وقت جنگ دیگری رخ ندهد. وی آن را در عبارت «دیگر هرگز جنگ نکن» بیان کرد. از دیگر آثار او می‌توان به گوسفندان سیاه، آدم، کجا بودی؟ ، خانه‌ای بی‌سرپرست، یادداشت‌های روزانه ایرلند، جدایی از گروه، پایان ماموریت، سیمای زنی در میان جمع، زنان در چشم‌انداز رودخانه، میراث، فرشته سکوت کرد، اتفاق، ویمپو، راهب و… اشاره کرد.
جوایز هاینریش بل
بل در طول سال‌های نویسندگی، موفق بود و در موارد مختلف مورد ستایش قرار گرفت. در سال ۱۹۵۳ جایزهٔ فرهنگ صنعت آلمان، جایزهٔ رادیوی جنوب آلمان و جایزهٔ منتقدان آلمان به او اهدا شد. در سال ۱۹۵۴ جایزهٔ تریبون پاریس را دریافت کرد. در سال ۱۹۵۵ جایزهٔ فرانسوی بهترین رمان خارجی به او تعلق گرفت. وی در سال ۱۹۵۸ جایزهٔ ادوارد فون در هایدت شهر ووپرتال و جایزه آکادمی بایریش آکادمی در آکادمی هنرهای زیبا باواریا را به دست آورد. در سال ۱۹۵۹ به او جایزهٔ بزرگ هنری ایالت نوردراین-وستفالن، جایزهٔ ادبیات شهر کلن اعطا شد.
در سال ۱۹۶۰ به عضویت آکادمی هنرهای زیبا باواریا درآمد و جایزهٔ چارلز ویلون را از آن خود کرد.
در سال ۱۹۶۷ به او جایزهٔ گئورگ بوشنر اعطا شد.
او در سال ۱۹۷۲ جایزهٔ نوبل ادبیات را دریافت کرد. او این جایزه را بخاطر ترکیب دیدگاه وسیع دربارهٔ جنگ و مهارت حساسش در شخصیت پردازی دریافت کرد که تا حد زیادی به تجدید ادبیات آلمان کمک کرده است.
او تا زمان مرگ خود تعدادی جوایز افتخاری از جمله عضویت آکادمی هنر و ادبیات آمریکا در سال ۱۹۷۴ و مدال اوسیتسکی ۱۹۷۴ (جایزه اخیر به دلیل دفاع و مشارکت در حقوق بشر جهانی) نیز دریافت کرد.
بل از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ رئیس PEN International، انجمن نویسندگان جهان بود.