شور زندگی

کتاب شور زندگی نوشته ایروینگ استون نویسنده مشهور آمریکایی، با به تصویر کشیدن زندگی پر تلاطم نقاش هلندی به نام ونسان ونگوگ وترجمه محمد علی اسلامی ندوشن طی سال‌های مختلف توسط ناشران متفاوتی درقالب کلاسیک به چاپ رسیده است.

این کتاب مخاطب را با جریان غم‌ها، رنج‌ها، نا امیدی‌ها و مشکلات ونگوگ از سن ۲۱ سالگی تا ۳۷ سالگی که بر اثر فقر و مشکلات روحی روانی که به تصور عامه خودکشی می‌کند، همراه می‌سازد.

زندگی نامه ونسان ونگوگ

ونگوگ ملقب به فوقو (دیوانه مو سرخ) مردی که همه اورا طرد می‌کردند، خانواده‌اش او را شخصی بیکار و علاف می‌خواندند و در میان همه تنها برادر کوچکترش تئودوروس پشتیبان و حامی مالی و احساسی او بود. نامه‌هایی که ونگوک طی این سال‌ها برای تئو نوشته است با ارزش‌ترین منبع برای نگارش این کتاب می‌باشد. که با خواندن این نامه‌ها، نابغه، عاشق و مجنون بودن شخصیت اصلی این داستان را به وضوح درمی یابیم. با تحقیقاتی که محققان روی این نامه‌ها به عمل آورده‌اند معقدند که مرگ ونگوگ یک خودکشی از قبل معین نبوده بلکه هنمگام مواجهه با شرایط دشوار خود را تسلیم مرگ کرده است.

این مجنون هنرمند با به جای گذاشتن ۲۱۰۰ اثر نقاشی تاثیر گذار با رنگ روغن و آب رنگ در سبک امپرسیونیسم (که ۹۰ اثر آن متعلق به ۲ ماه آخر عمر او است) در قرن ۱۹ میلادی توانست شهرت زیادی را از خود به جای بگذارد که این شهرت تا بعد از مرگ او پنهان بود و در زمان حیاتش فقط یک تابلو (تاکستان سرخ) از او به فروش رفت. کارهای بی‌نظیر ونگوگ تاثیری چشم گیری بر هنر نقاشی در قرن بیستم داشته است.

با خواندن این کتاب و روبرویی با سطرهایی از نامه‌های ونگوگ به تئو مانند:

انسان برای آنکه بتواند در این جهان اعمال خوبی از خود برجای بگذارد باید هوی و هوس را در خود نابود کند. انسان تنها برای خوش بودن در این دنیا زاده نشده است. او خلق شده تا درستکار و امین باشد. او خلق شده تا به آرمان‌های بزرگ بشریت تحقق ببخشد به اصالت و اعتلا دست یابد و بر زشتی که تقریبا اغلب آدمیان به سوی آن کشیده میشوند فایق آید.

تضاد میان شخصیت ناامید، شکست خورده و جنگجوی او به چشم میخورد.

نویسنده در این کتاب به شیوه‌ای خلاقانه احوالات ونسان ونگوگ این عاشق مجنون افسرده را در شهرهای مختلفی که او در آن‌ها ساکن بوده و شغل‌های متعددی که او در آن دوران تجربه کرده را (این شغل‌ها و مشکلات آن‌ها محور اصلی تلاطم‌ها و فرازو نشیب‌های زندگی او هستند) به تصویر می‌کشد.

حضور تعدادی از نقاشی‌های بی‌نظیر ونگوگ همچون سیب زمینی خورها، شب پر ستاره، گل‌های آفتاب گردان و… در انتهای کتاب جذابیت این کتاب را برای خواننده دو چندان می‌کند که با دیدن آن‌ها فقر و تنش‌ها و اضطراب‌های او در زندگی و همچنین علاقه بی‌حد و مرزش به نقاشی برای خواننده ملموس می‌شود.