روحانیت و اندیشه‌های چپ در ایران معاصر

انتشارات امیرکبیر منتشر کرد:
نوشته حاضر به بررسی تعامل دو سنت رقیب، مهم و تأثیرگذار اسلامی به نمایندگی روحانیان و چپ مارکسیستی با استفاده از الگو و مفاهیم اساسی کسانی چون مک اینتایر و تیلور که تحت عنوان «جماعت گرایان» از آنان یاد می‌شود؛ می‌پردازد. این بررسی به لحاظ تاریخی تأکید خود را بر ظهور ارانی در ایران تا شکل گیری انقلاب اسلامی نهاده است.
با ورود دکتر تقی ارانی (۱۳۱۸ - ۱۲۸۲) به ایران، دوره جدیدی از تماس و چالش این دو سنت که به مراتب عمیق‌تر از قبل بود، آغاز گردید. تلاش علمی ارانی به ویژه با انتشار تئوری‌های علم و پسیکولوژی و ماهنامه دنیا (۱۳۱۴ - ۱۳۱۲)، در نهایت سویه‌ای سیاسی داشت و به دنبال استقرار نظام جایگزین سیاسی چپ در ایران بود.
متناسب با شیوه‌ای که سنت چپ برای دستیابی به قدرت سیاسی جامعه در پیش گرفته بود، سنت روحانیت نیز با فراخوانی منابع و ذخایر علمی خویش، در صدد دفاع برآمد. تلاش برای مقابله با مارکسیسم و چالش روحانیت با آن، سرانجام در چهار حوزه کلامی، فلسفی، اقتصادی و سیاسی تمرکز یافت.
این امر موجب فعال شدن دو جریان اسلامی سیاسی در کشور گردید. پدیده‌ای که امروزه با عنوان کلی اسلام سیاسی بدان اشاره می‌شود.
به عبارت دیگر، پیامد رواج مارکسیسم در ایران، از یک سوی به تولید متون دینی سیاسی توسط روحانیون مراکز دینی سنتی انجامید؛ و از سوی دیگر موجب پیدایی جریان چپ اسلامی گردید.
این کتاب به طور ویژه به مورد اول می‌پردازد و تحلیل رابطه چپ اسلامی با مارکسیسم را به پژوهش‌های مستقل دیگر وامی نهد.