انتشارات عطایی منتشر کرد:
در این کتاب خواهیم دید که رهبران بزرگ در شرایط بحران، در حالی که جامعه‌شان در شادی هستند، از اندوه رنج می‌برند و از دوستان، اقوام و یا پزشکان خود تقاضای کمک می‌کنند. آن‌ها گاه بهتر و گاه بدتر می‌شوند ولی هیچ گاه کاملا خوب نیستند. با این همه، وقتی مصیبت نازل می‌شود، اگر چنین افرادی در مسند قدرت باشند، می‌توانند ماها را نجات دهند؛ زیرا آنان شهامت و شجاعتی را که جامعه در این شرایط از دست می‌دهد، به آن باز می‌گردانند. کوتاه سخن این که، نقطه ضعف آنان همانا رمز قدرتشان است.
من در نتیجه مطالعاتم قاعده‌ای را کشف کردم که میان بیماری‌های روانی و رهبری وجود دارد. ممکن است این قانون را «ضابطه غیرمعمول سلامت روان» نامید؛ بدین معنا که وقتی شرایط عادی است و صلح و آرامش حاکم است و زورق مملکت در مسیری آرام و مستقیم پیش می‌رود، افراد دارای سلامت روان، می‌توانند رهبرانی با کفایت و مناسب برای این شرایط باشند؛ ولی وقتی شرایط دشوار گشته و آشوب و غوغا برپا می‌شود، در این جا، رهبرانی با روان بیمار، عملکرد بهتری خواهند داشت. بهترین رهبران برای شرایط بحرانی، رهبرانی هستند که دارای بیماری روانی و یا ناهنجاری روانی باشند. بدترین رهبران هم برای شرایط بحرانی افرادی هستند که از سلامت روان برخوردارند.