آواز ماهی بی‌نام

انتشارات گمان منتشر کرد:
آغازِ داستانِ داستان، از سیزده سالگیِ من است. از《ناهارِ روز دوشنبه》که در《سروش نوجوان》چاپ می‌شود. نه، از پیش‌تر، از کودکیِ من زیر آسمانِ 《دشتی》که اولین دشت من از دنیاست. از قصه‌های پر از غولک و پریزاد و اسبِ 《ابر و باد》مادرم. از افسانهٔ دختری که می‌خندید، از خنده‌اش گل سبز می‌شد؛ گریه می‌کرد، از گریه‌اش باران می‌بارید. از امکان تجربهٔ دنیایی غریب. به غایت غریب. در کرانی که《کوه نمک》دارد (گنبدی از نمک، باور می‌کنید؟) سرحداتی که سبخ‌زارها و رودخانه و تشباد دارد، نخل بسیار و تابستان بلند و علفزاران وسیع گل‌زرد و مَرمَرِشْک دارد. سامانی که زار و جن دارد آن چنان واقع و پذیرفتنی که رئالیسم جادویی آمریکای جنوبی گوشه‌ای از روزمرهٔ مردم است.
و داستان با من است که شعر سر می‌رسد: کوک با دربه‌دری‌های سال‌های جوانی. همسایهٔ خانه‌به‌دوشی‌های من. معشوق اول اما، همیشه به خاطر می‌ماند.
حالا برس‌نرسِ چهل‌سالگی حاصل زیستن مدامم با داستان شده این کتابِ《آوازِ ماهیِ بی‌نام》؛ که《نشر گمان》محبت کرده در مجموعهٔ 《آورده‌اند که… 》 بسیار شکیل و بی‌اشکال درش آورده. سپاس ویژه‌ام برای دوستان نشر گمان که با تأنی و تمرکز و دقت کتاب را خواندند و به‌صواب پیشنهادها دادند.