جادهٔ انقلابی

«هیچ‌کس حقیقت رو فراموش نمی‌کنه؛ همه فقط توی دروغ گفتن بهتر می‌شن.»

سدهٔ پیش، یعنی قرن بیستم، برای آمریکا و فرهنگ و ادبیاتش دورهٔ جدیدی بود. شرایط هر دهه از این قرن از نظر سیاسی و اقتصادی زیر و رو شد و نسل‌های ابتدایی این دوره، بیشتر به افرادی تبدیل می‌شدند که هیچ تضمینی برای آینده‌شان وجود نداشت. به موازات جنگ‌ها، بحران‌های اقتصادی و گسترش قدرت در تمام دنیا، هنر آمریکایی هم به سمتی رفت که دیگر به آرمان‌های گذشته باور نداشت و به هر روش ممکن، تمام توانش را به کار می‌بست تا حقوق از دست‌رفته‌اش را مطالبه کند. این جهت‌گیری در اکثر زمینه‌ها ستاره‌های مردمی را در دید اجتماعی پررنگ کردن و درصد مهمی از این جماعت را، نویسندگان تشکیل می‌دادند. جملهٔ بالا از یکی از همین هنرمندان مطرح آمریکایی در قرن بیستم است؛ ریچارد یِیتس، نویسندهٔ کتاب «جادهٔ انقلابی». نویسنده‌ای که در برنامه‌ها تلویزیونی و محافل غیررسمی هم جزو محبوب‌ترین‌ها بود و هنرمندی مثل وودی آلن، در آثارش از او نقل قول می‌کرد. او جزو نویسندگانی بود که با اولین کتابش مشهور شد و اولین اثر او، بهترین اثرش هم هست. جادهٔ انقلابی مثل عنوانش جزو کتاب‌هایی‌ست که تلاش می‌کند هم از نظر داستانی و مضمونی انقلاب کند و هم در سبک داستان‌نویسی، مؤلفه‌های جدیدی ارائه دهد. این کتاب از دل یک خانواده و در قلب آن، از ارتباط یک زوج آمریکایی، موضوعی را بیرون می‌کشد و به خواننده می‌چشاند که در دههٔ ۱۹۵۰ اولین‌بار و به سنگین‌ترین شکل پدیدار شد: شکست رؤیای آمریکایی در چشم مردم؛ یا دوره‌ای که خود آمریکایی‌ها از آن با عنوان «عصر اضطراب» یاد می‌کنند. این داستان دربارهٔ تمام زوج‌هایی‌ست که نمی‌توانند از بین ده‌ها دغدغهٔ شخصی، راهی برای پل زدن بین همدیگر پیدا کنند؛ به این ترتیب داستان کتاب جادهٔ انقلابی نمایندهٔ قشر جدیدی از مردم شد؛ انسان‌های روشن‌فکر و شکست‌خورده و توان فروخوردن یأس و خشمشان را ندارند و از دل همین قشر، هنرمندانی پدید آمدند که راه این نویسنده را دنبال کردند. جادهٔ انقلابی در سال ۱۹۶۱ توسط ریچارد ییتس تکمیل و منتشر شد و تعاریف مختلفی از آن شد؛ چون نمایش‌نامه‌نویس بزرگی مثل «تنسی ویلیامز» آن را یک نمونهٔ نبوغ‌آمیز و زنده از ادبیات مدرن می‌داند و رمان‌نویس بزرگ مثل «کورت ونه‌گات»، آن را نقل به مضمون «گتسبیِ بزرگِ شخصیِ خودش» می‌داند و آن را در دستهٔ آثار کلاسیک جای می‌دهد. جادهٔ انقلابی در سال ۲۰۰۸ منبع الهام فیلمی به کارگردانی «سم مندز» شد که با بازی درخشان «لئوناردو دیکاپریو» و «کیت وینسلت» به یکی از بهترین آثار سینمایی در نقد ازدواج و روابط تبدیل شد. در ایران این کتاب با حمایت انتشارات برج و به ترجمهٔ فرناز حائری به فارسی به انتشار رسیده است. برای آشنایی بیشتر با کتاب «جادهٔ انقلابی» و خرید اینترنتی کتاب، با ما همراه باشید.

موضوع داستان کتاب جاده انقلابی

داستان جادهٔ انقلابی از زندگی مشترک یک زوج آمریکایی شروع می‌شود که به تازگی در ایالت کنتیکت ساکن شده‌اند. «فرانک» و «آپریل» یک زوج سرزنده و زیبا هستند که با دو فرزندشان در حومهٔ شهر زندگی خوبی دارند؛ تنها مشکل در این‌جاست که احساس می‌کنند با فضا و فرهنگ همسایگی‌شان متفاوت‌اند. فرانک از نظر روانی چالش‌هایی دارد و آپریل کودکی بسیار سختی را پشت‌سر گذاشته؛ این مسائل گاهی باعث می‌شود ذره‌ای در ازدواجشان شک کنند. در این‌که شاید کمی زود ازدواج کرده‌اند و با احتمالی خیلی کم، شاید فرد درستی را برای شراکت همیشگی زندگی انتخاب نکرده‌اند. این زندگی تمام چیزهایی را که باید، دارد به جز ضروری‌ترین چیز؛ امیدی که از رؤیای آمریکایی نشأت می‌گرفته و حالا ریچارد ییتس آن را به تلخی در دل فرانک و آپریل می‌خشکاند. اولین دعواها منجر به ایجاد رابطه‌ای بین فرانک و همکارش می‌شود و سپس به پیشنهاد آپریل، ایدهٔ سفر به فرانسه کورسوی امید تازه‌ای را به خانوادهٔ آن‌ها باز می‌کند. اما این فقط یک کورسو است و ماجرا با باردار شدن سومین بچه و شدت گرفتن خشم فرانک از شکست‌های متوالی، به یک تراژدی تلخ می‌انجامد.

دنیای گم‌شدهٔ ریچارد ییتس در جادهٔ انقلابی

وقتی کتاب جادهٔ انقلابی را می‌خوانیم، حسی که نویسنده از فضای جدل‌های زن و شوهری و زندگی در بحبوحهٔ طلاق برای خواننده خلق می‌کند، در همان ابتدا این حدس را به ذهن‌مان می‌آورد که خود ریچارد ییتس باید چنین شرایطی را تجربه کرده باشد. ییتس در سال ۱۹۲۶ در شهر یانکرز، در ایالت نیویورک متولد شد. از ۳ سالگی طلاق پدر و مادرش خلأ عاطفی عمیقی را در وجود او پدید آورد که با جابه‌جایی‌های مکرّر در سال‌های پس از آن، حس بیگانگی را شدت می‌بخشید. این کاستی‌ها اثرات بسیار مخرّبی داشتند که در نوشته‌های او تا سال‌های پایانی زندگی‌اش نیز دیده می‌شدند. ریچارد در زمانی که در مدرسهٔ «ایوان فارمز اسکولز» تحصیل می‌کرد، به سمت روزنامه‌نگاری گرایش پیدا کرد و پس از فارغ‌التحصیلی و شروع جنگ جهانی دوم، تا سال ۱۹۴۶ در جبهه‌های فرانسه و آلمان جنگید. پس از بازگشت به خانه او به عنوان یک روزنامه‌نگار حرفه‌ای، برای نشریات عمومی و به طور ویژه به عنوان نویسندهٔ استخدامی، به طور آزاد فعالیت می‌کرد. نوشتن رمان را از سال ۱۹۶۲ با نگارش جادهٔ انقلابی شروع کرد و در سال‌های بعد با هنرمندانی مثل ویلیام استایرون همکاری کرد و در مؤسسات مهمی مثل دانشگاه کلمبیا، دانشگاه بوستون، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و… به تدریس دوره‌های مبتدی و حرفه‌ای پرداخت. بعد از رمان مشهورش، ریچارد ییتس آثار داستانی دیگری را مثل «رژهٔ عید پاک، یازده نوع از تنهایی، دروغگوهای عاشق، گریهٔ قلب‌های جوان، برهم زدن آرامش و در تاریکی دراز بکش» به ادبیات آمریکا وارد کرد.