معنای زندگی را دریافتن

کتاب «معنای زندگی را دریافتن»، یکی از مجموعه کتاب‌هایی است که توسط موسسهٔ «مدرسهٔ زندگی» منتشر شده است. موسسهٔ مدرسهٔ زندگی کتاب‌های متعددی در زمینهٔ خودیاری و توانمندسازی افراد منتشر کرده است. کتاب معنای زندگی را دریافتن به ما در کشف معنای زندگی‌مان کمک می‌کند. این کتاب ما را برای دست یافتن به زندگی معنادار راهنمایی می‌کند و باعث می‌شود مسیرمان را مشخص کنیم و با توانمندی در این مسیر قدم برداریم. این کتاب و آثار دیگر موسسهٔ مدرسهٔ زندگی را در ایران نشر «هنوز»، منتشر کرده است.

موضوع کتاب معنای زندگی را دریافتن

در کتاب معنای زندگی را دریافتن راه‌هایی بررسی می‌شود تا بتوانیم در جهت معنادار کردن زندگی‌مان گام برداریم. در این کتاب به هشت مفهوم معنادار که کم و بیش در زندگی همهٔ انسان‌ها وجود دارد، پرداخته می‌شود: عشق، خانواده، شغل، دوستی، فرهنگ، سیاست، طبیعت، فلسفه. در هر قسمت از کتاب یکی از این هشت مفهوم، مطرح می‌شود و نقش هر کدام از آن‌ها در معنادار کردن زندگی بررسی می‌شود. شاید تصور کنید تلاش برای معنادار کردن زندگی، کاری دشوار و طاقت‌فرساست؛ اما این کتاب به ما می‌آموزد که لزوما معنابخش‌های جدیدی در زندگی نیاز نیست و با نگاهی عمیق‌تر به مفاهیمی که در زندگی همهٔ ما وجود دارد، می‌توانیم به زندگی‌مان معنا ببخشیم. این کار را می‌توانیم با بررسی ویژگی‌های هر کدام از این مفاهیم به‌دست‌آوریم. به عنوان مثال، در عشق چه ویژگی‌هایی وجود دارد که می‌تواند به زندگی معنا دهد؟ و یا اینکه در خانواده چه ویژگی‌هایی وجود دارد که باعث معنا بخشیدن به زندگی ما می‌شود؟ پاسخ این پرسش‌ها را با زبانی گیرا و روان در کتاب معنای زندگی را دریافتن می‌یابیم. در انتهای کتاب نیز موانعی که می‌توانند بر سر راه زندگی معنادار قرار گیرند، بررسی می‌شود. در این بخش از کتاب به خصوصیات اخلاقی و ذهنیِ مخربی اشاره می‌شود که می‌توانند سد راه رسیدن به زندگی معنادار باشند. با شناخت این عوامل می‌توانیم به خوبی آن‌ها را کنترل کنیم و راه رسیدن به زندگی معنادار را برای خود هموار کنیم.

دربارهٔ موسسه مدرسه زندگی

موسسهٔ مدرسهٔ زندگی در سال ۲۰۰۸ میلادی توسط نویسندهٔ مطرح سوئیسی «آلن دو باتن» با همکاری تعدادی از نویسندگان و هنرمندان تأسیس شد. این موسسه خدمات متعددی در زمینه‌های خودیاری و روان‌شناسی انجام می‌دهد. از جمله این خدمات می‌توان به کمک به افراد در جهت بهبود شرایط زندگی، پیدا کردن شغل مناسب، دست یافتن به خونسردی در زندگی و… اشاره کرد. موسسهٔ مدرسه زندگی در شهرهای لندن، آمستردام، برلین، استانبول، ملبورن، پاریس و سیدنی شعبه دارد. آلن دو باتن اهداف موسسهٔ مدرسهٔ زندگی را اینگونه تشریح می‌کند:

«هدف مدرسهٔ زندگی این است که با مطالعهٔ موضوع‌های مهم زندگی و با کمک فرهنگ، زندگی ما را شفاف‌تر و لذت‌بخش‌تر کند و از ابهام‌هایش بکاهد. مجموعهٔ جدید کتاب‌های خودیاری این ژانر را ادامه می‌دهد و در عین حال آن را جدی‌تر، عمیق‌تر و مفیدتر می‌سازد. »

قسمتی از کتاب معنای زندگی را یافتن

عشق نوید می‌دهد که این جنبه‌های ملال آور زندگی مجردی را کاملا اصلاح کند. در حضور همسر، دغدغه و توجه و آزادی‌ای که داریم، تقریبا حد و مرزی ندارد. کم و بیش همان‌طور که هستیم، پذیرفته می‌شویم. برای اثبات شأن و جایگاهمان، زیر فشار نیستیم. می‌شود ضعف‌ها و درماندگی‌هایمان را بروز دهیم و همچنان پیش برویم. اشکالی ندارد اگر کج خلقی کنیم یا آواز خواندنمان بد باشد یا گریه کنیم. اگر مدتی جذاب نباشیم یا بداخلاقی کنیم، تحملمان می‌کند. می‌توانیم همسرمان را بد موقع از خواب بیدار کنیم تا به غصه‌ها و شادی‌هایمان گوش کند. به کوچک‌ترین خراشی هم که برمی‌داریم، توجه می‌شود. می‌توانیم از موضوعات به شدت پیش‌پاافتاده‌ای حرف بزنیم (از اوایل کودکی به این طرف، دیگر پیش نیامده است که کسی از روی مهربانی وقت بگذارد و با آب‌وتاب دربارهٔ اینکه دکمهٔ بالایی ژاکتمان را باید ببندیم یا باز بگذاریم، صحبت کند). قضاوت همسر دیگر چندان شتاب‌زده و با بدگمانی نیست. دست‌ودل‌بازانه برایمان وقت می‌گذارد. همین که با دودلی می‌خواهیم از چیزی صحبت کنیم، سرذوق می‌آید و مشتاق شنیدن می‌شود. وقتی به لکنت می‌افتیم یا از حرف زدن می‌ایستیم، می‌گوید: «ادامه بده. » نمی‌گوید «بیچاره! » و از ما روبرگرداند. به دنبال اطلاعات مرتبط می‌گردد و تکه‌ها را سر هم می‌کند تا تصویری دقیق از درون ما به دست آورد. بخش‌های آسیب پذیر وجودمان در پناهی امن قرار می‌گیرد. در برابر چنین کسی، سرشار از قدرشناسی می‌شویم؛ کسی که دست به کاری زده که نزدیک بوده به این گمان بیفتیم که نشدنی است: اینکه کسی ما را واقعا خوب بشناسد و همچنان دوستمان بدارد. کم‌کم احساس بودن می‌کنیم. شخصیتمان از آسیب برکنار می‌ماند. دیگر به تنهایی نگهبان سرگذشتمان نیستیم. وقتی بی‌اعتنایی جهان ما را دلسرد و افسرده می‌کند، می‌توانیم به سوی همسرمان برگردیم که دوباره ما را سرپا می‌کند و با قوت قلب و آرامش به خودمان بازمی‌گرداند. وقتی از همه سو گرداگردمان را انواع بی‌عاطفگی ریز و درشت فراگرفته، سرانجام درمی‌یابیم که نزد موجودی یگانه و صبور و بامحبت که شایستهٔ قدردانی بی‌پایان است، به‌راستی اهمیت یافته‌ایم.