_از کجا مطمئن بودی میام تو زندگیت؟

نگاه به نگاهش می‌دوزم. چشم روی صورتم می‌چرخاند و روی چال گونه‌ام ایست می‌کند.

_ چون دوستم داشتی.

نگاه بالا می‌آورد و در چشمانم زل می‌زند. گویی میخواهد تاثیر حرفش را ببیند  حرفی که برای من یک مجهول دارد، که وادارم می‌کند به پرسیدن.

_ و چه طور مطمئن بودی هنوزم دوست دارم؟

باز نگاه داخل صورتم می‌چرخاند و با یک لبخند محو سر جلوتر می‌آورد. فاصله صورت‌هایمان آنقدر به هم نزدیک می‌شود که گرمای صحبتش روی صورتم پخش می‌شود:

_ من به عشقی که به پات ریختم مطمئن بودم.