نامیرا

نامیرا کتابی‌ست با موضوع واقعهٔ عاشورا که با پرداختن به مسئلهٔ ایمان و وفاداری، ابعاد اتفاقات کربلا را بررسی می‌کند. داستان این کتاب دربارهٔ دختر و پسر جوانی‌ست که از اهالی کوفه هستند و وقتی زمان یاری کردن امام حسین(ع) می‌رسد، آن‌ها باید تصمیم نهایی خود را بگیرند. صادق کرمیار نویسندهٔ این کتاب، قصهٔ این اثر را با نگاه به بسیاری از شخصیت‌های واقعی نوشته و داستانی مطابق با شرایط آن زمان را خلق کرده است. شخصیت‌های مشهور تاریخی مانند مسلم‌بن‌عقیل و مختار نیز در این کتاب حضور دارند و در بخش‌های مهمی از داستان ایفای نقش می‌کنند. کتاب نامیرا همان‌طور که از نامش پیداست نه دربارهٔ یک شخص، بلکه دربارهٔ یک مفهوم است؛ مفهومی که به جملهٔ مشهور «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» اشاره می‌کند و عدالت‌خواهی را در طول تاریخ پدیده‌ای زنده و انسانی می‌داند. نویسنده برای کسب اطلاعات دقیق از مردم و شرایط اجتماعی آن دوره، منابع بسیاری را مطالعه کرده و روایت‌های تاریخی معتبری را بررسی کرده است. به همین دلیل مهم‌ترین جنبهٔ کار صادق کرمیار در کتاب نامیرا، شرح چگونگی تغییر عقیدهٔ مردم است و این‌که چطور یزید با تطمیع عدهٔ زیادی از اهل کوفه، بیعت آن‌ها با امام حسین(ع) را به پیمان‌شکنی تبدیل کرد. وعدهٔ پول و مقام و قدرت، تنها ظواهر این اتفاق هستند و در این کتاب تلاش شده تا دلیل اصلی این خیانت همگانی کشف شود. این کتاب در سال ۱۳۸۸ توسط نشر کتاب نیستان منتشر شد و تابه‌حال ۳۰ بار به چاپ جدید رسیده است. برای آشنایی بیشتر با کتاب نامیرا و خرید اینترنتی کتاب، با کتابچی همراه باشید.

خرید کتاب نامیرا به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر شما مخاطب کتاب‌های دینی و مذهبی هستید و به کتاب‌هایی مانند «لم یزرع» از محمدرضا بایرامی علاقه‌مند هستید، خرید کتاب نامیرا به شما پیشنهاد می‌شود.

موضوع داستان کتاب نامیرا

عبدالله بن عمیر نام مرد جوانی از قبیلهٔ بنی کلب است که با امام حسین پیمان بسته است. او و همسرش در کوفه زندگی می‌کنند و با افزایش تنش در وضعیت سیاسی و مقاومت امام حسین دربرابر یزید، همهمهٔ جنگ در شهر بالا می‌گیرد. داستان کتاب از خرده‌روایت‌هایی تشکیل می‌شود که با پرداختن به جزئیاتی در افکار و اعمال و حرف‌های شخصیت‌ها، سعی می‌کند تغییرات و دگروگونی‌ها را به تصویر بکشد. رمان با شروعی آرام به سبک ادبیات کلاسیک آغاز می‌شود، زمینه را به‌خوبی می‌سازد و در خلق پیرنگ موفق عمل می‌کند. داستان‌گویی خوب و روایت شفاف باعث شده که مخاطب عمومی، اگر بتواند خودش را در جای شخصیت‌هایی در ۱۴ قرن پیش بگذارد، در ارتباط گرفتن با حس و حال داستان نیز بدون مشکل پیش برود. ایدهٔ اصلی کتاب، یعنی مفهوم بیعت و دلایل زیر پا گذاشتن آن، نیروی محرکهٔ اصلی در تمام ابعاد داستان است. پیمان بستن یعنی اعتماد همه‌جانبه از سمت عده‌ای به شخصیتی مقبول و بزرگ؛ و شکستن آن یعنی تغییر هدف و آرمان. عبدالله و همسرش در این داستان، در واقع دو بعد مختلف از ذهن یک انسان را نشان می‌دهند که فارغ از جنسیت، با انگیزه‌ها و خواسته‌هایی مواجه است. با این ایده می‌توانیم در دل داستان ببینیم که چرا افراد در هر لحظه ممکن است به سادگی از هدف خود دست بکشند و تسلیم مادیات شوند؛ در حالی که معنای زندگی برای هر کسی وابسته به آن اعتماد است و با از بین رفتن حس انسانی در جامعه، وقایعی مانند کربلا رخ می‌دهند. صادق کرمیار تلاش کرده با همین ایده‌ها، داستان را هرچه‌بیشتر از محدودهٔ تاریخی و مرزهای جغرافیایی خارج کند و دیالوگ‌ها را در قالبی انسانی قرار دهد. از این جهت حرف‌ها و اعمال شخصیت‌ها صورتی نمادین به خود می‌گیرند و ما می‌توانیم به عنوان یک خواننده، از هرکجای این کرهٔ خاکی که هستیم، فریاد آزادی‌خواهانهٔ امام حسین و یارانش را که در تار و پود این کتاب تنیده شده، بشنویم. صادق کرمیار نویسنده‌ای متعهد است که در هر حوزه‌ای که فعالیت می‌کند، تلاش را بر این می‌گذارد که خوانندگان را از شخصیت و افکار بزرگان دین اسلام آگاه کند و همچنین موضع‌گیری‌های مهمی که آن‌ها در نقاط حساس تاریخ انجام دادند را، به ما گوشزد کند. عبدالله و همسرش در این داستان می‌توانند استعاره‌ای از تمام انسان‌هایی باشند که نمی‌توانند با وجدان خود کنار بیایند و در دنیایی تیره و تار که ظلم و ستم رواج پیدا کرده، مانند اکثریت مردم، سمت و سوی قدرت را بگیرند.

دربارهٔ صادق کرمیار

صادق کرمیار، نویسنده و کارگردان ایرانی متولد سال ۱۳۳۸ در شهرستان ساوجبلاغ است. امروزه نویسندگی به حرفه‌ای او بدل شده و به طور تمام‌وقت به آن می‌پردازد؛ اما شروع نوشتن برای او برمی‌گردد به فعالیت در حوزهٔ گزارشگری و تهیهٔ اخبار جنگ در ویژه‌نامهٔ «اطلاعات جبهه». او در سال‌های ۱۳۶۵-۶۷ مسئولیت و سردبیری این نشریه را به عهده داشت. همچنین صفحهٔ ادبی «جوانه‌های اندیشه» که وابسته به روزنامه اطلاعات بود در سال‌های ۱۳۷۲-۷۵ توسط این نویسندهٔ ایرانی اداره می‌شد و بنیاد سینمایی فارابی، مدیریت مجلهٔ فرهنگی-هنری «مردم و سینما» را به او داد. او دارای گواهی‌نامه درجه‌یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌ست و در این سال‌ها با نوشتن کتاب‌هایی مانند «دشت‌های سوزان، مستوری، حریم، وامانده، غنیمت، شیدایی، مردان نامرئی، درد» و… و همچنین کارگردانی تله‌فیلم‌هایی مانند «زیارت، کرانه‌های کبود و رویا» فعالیت خود را در حوزهٔ فرهنگ و هنر ادامه داده است.

جملاتی از کتاب نامیرا

به خدا پناه می‌برم از روزی که شمشیر من برای کشتن مسلمانی از نیام بیرون بیاید! در حیرتم از کسانی که فراموش کرده‌اند در گذشته‌های نه چندان دور، در هر خانه‌ای یا مادران بی‌فرزند و یا زنان بی‌شوهر در ماتم و عزا نشسته بودند، اما در سال‌های خلافت معاویه همه در آرامش و امنیت زندگی کردند و اکنون به خاطر دنیای خویش دوباره می‌خواهند خون مسلمانان را بریزند.

شاید به سبب ما خداوند شمارا به راه حق هدایت کند. اینک برادر و پسرعمو و معتمد اهل خاندانم را به سوی شما فرستادم تا از اوضاع شما به من بنویسد. به جان خودم سوگند که امامت و رهبری مردم را کسی نمی‌تواند عهده‌دار شود، مگر آن‌که به کتاب خدا حکم کند، عدل و داد به پا دارد، تنها حقیقت را اجرا کند و همهٔ وجود خویش را در گرو رضا و خشنودی خداوند بداند. اگر برای من بنویسد که رأی جماعت اهل فضل و خرد، چنان است که فرستادگان به من گفته‌اند و در نامه‌هایتان خوانده‌ام، به زودی نزد شما خواهم آمد. انشالله…