پنهان که پشت صورتک پیر سالی‌ام آیینه نیز فهم نیارد چه حالی‌ام گل کرده باز شیطنتم بعد سالها باید بیایی و بدهی گوشمالی‌ام آن‌قدر پرسه می‌زنم این کوچه را – که تا – باور کنی که گمشدهٔ این حوالی‌ام