دور؟ تاریخ فلسف؟ حاضر که تألیف فردریک کاپلستون فیلسوف متأله و یکی از برجسته‌ترین مورخان فلسفه در عصر جدید است، از جامعترین و روشنترین کتب تاریخ فلسفه است که پس از انتشار با اقبال فیلسوفان و دوستداران و دانشجویان فلسفه و منتقدان روبرو شده است.

کاپلستون و تاریخ فلسف؟ او

بیش از پنجاه سال از تألیف کتاب گرانقدر سیر حکمت در اروپای شادروان محمد علی فروغی می‌گذرد. فروغی پس ازترجم؟ گفتار در روش دکارت متوجه شد که این رسال؟ عمیق در ایران درست فهمیده نمی‌شود و در واقع صرف‌ترجمه و ارائ؟ مجرد افکار یک فیلسوف، اگر خوانندگان به پیوستگی آن با آراء قبلی و با سیر تطور بعدی و زمین؟ تاریخی آن آشنا نباشند، بی‌فایده است. او بدرستی دریافته بود که شناخت آراء فلسفی و فهم افکار واقعی هرفیلسوفی نخست در «تاریخ فلسفه» امکان‌پذیر است.

نگرش تاریخی به فلسفه و عموما به تمام دستاوردهای انسانی، در گذشته کمتر سابقه داشته است. قدما در واقع برای تاریخ فلسفه شأنی قائل نبودند و اصولا چندان توجهی به منشاء آراء فلسفی و تأثیر و تأثر و سیر و بسط تاریخی آن نداشتند. به گفت؟ امیل بریه: «مطالع؟ تاریخ فلسفه در مجموع سیر زمانی آن، با توجه به وحدت این سیر تطوری، امری است که تقریبا تازگی دارد. این امر یکی از وجوه متعدد اعتقاد به‌ترقی روح انسانی است که در اواخر قرن هجدهم به ظهور رسید. در فلسف؟ تحصّلی اوگوست کنت به اعتباری، و در فلسف؟ هگل به اعتباری دیگر، سیر تاریخی فلسفه به عنوان لازم ذات فلسفه تلقی شد.»؟ می‌دانیم که هگل فلسفه را همان تاریخ فلسفه می‌دانست؛ به عقید؟ او، فلسفه را فقط باید در تاریخ فلسفه آموخت. ؟ با این اعتبار، اگر بخواهیم دست کم فلسف؟ جدید غرب را بشناسیم، و افکار ماهوی فلاسف؟ آن را بدانیم، ناگزیر از اتخاذ این دید تاریخی هستیم، دیدی که در تاریخ فلسفه منعکس است. ؟