انتشارات صدای معاصر منتشر کرد:

در تلاش هستم تا افکار منفی را از خود دور کنم. سعیده در زندگی من، حکم باد و بورانی شدید را دارد که گاه می‌وزد و هستی‌ام را در می‌نوردد. همان طور که عاشق شدنش خط عاشقی را برایم مشق کرد، اکنور نیز روی گردانی او از عشق، مرا دل سرده و ناامید کرده است. سعیده گاه به سان باد می‌وزد و خود را لابه لای خطوط زندگی‌ام جامی می‌دهد. طوری میان سطرها می‌نشیند که قلم از دستم می‌افتد و از یاد می‌برم که کجای قصهٔ زندگی بوده‌ام. او محض خالی نبودن عریضه، گاه و بیگاه بر زندگی‌ام می‌وزد، اما در برخورد با من، گردبادی می‌شود خانمان برانداز. هر بار تخم تردیدی بی‌منظق را در دلم می‌کارد. عجیب آنکه می‌دانم احساسی که با هر دیدار و شنیدن گفته‌های منفی‌اش در دلم جوانه می‌زند، عقلانی نیست، اما آن حس در ضمیر ناخودآگاه من، سبب جا به جا شدن معیارهایم می‌شود. مغز آدمیزاد برای خوشامدگویی به احساسات متناقض ذهنی، از عقل و منطق اجازه نمی‌گیرد.

روز نخستی که پس از سال‌ها او را دیدم، پایه‌های فکری‌ام لرزید. از آن پس، گفته‌های تلخش در مورد مهران و بسط دادن آن‌ها به همهٔ مردها، مرتب تن خوش بینی‌ام را می‌گزد.