مازیار ایرانی، نوهٔ دختری حکیم فردوسی، داستان تمدن کهن ایرانیان را این چنین برای هم سن و سالانش بازگو می‌کند:

روزی بود و روزگاری که هنوز نه روز بود، نه شب. فقط یکتا خدا بود و دیگر هیچ کس نبود. او بود که همه چیز را از هیچ آفرید. خاک و آب و باد و آتش را به وجود آورد و سپس در شش مرحله، همهٔ دنیا را خلق کرد.

همه چیز در جهان، خوب و بی‌رنج بود تا اینکه سروکلهٔ اهریمن شرور پیدا شد که فکر می‌کرد:

«چه خوب بود اگر من به جای خدا، خدا بودم!»