انتشارات قصیده سرا منتشر کرد:

هوش سیستمی، توانایی ما برای رفتار هوشمندانه در متن سیستم‌های پیچیده توام با تعامل، پویایی و بازخورد تعریف شده است. هنگامی که با هوش سیستمی فعالیت می‌کنیم، به طور موفقیت‌آمیز و سازنده با سازوکار بازخورد کلی محیط خود، درگیر می‌شویم. خودمان را به عنوان بخشی از یک کل و با توجه به اثرگذاری متقابل بر یکدیگر، درک می‌کنیم و از آنجایی که خود را در وابستگی متقابل با بازخورد شدید محیط می‌بینیم، قادر به فعالیت هوشمندانه خواهیم بود. با توجه به چنین تعریفی، آیا هریک از افراد پیش اشاره با بهره‌گیری از این توانایی بازهم اقدام به همان رفتار می‌کنند؟ بر اساس مطالعات انجام شده در آزمایشگاه هوش سیستمی دانشگاه آلتو هلسینکی فنلاند، افزایش هوش سیستمی (توانایی هشت بعد درک سیستم، هماهنگی، تعامل مثبت، روحیهٔ اکتشافی، تفکر، کنش خردمندانه، پاسخ گویی مؤثر و نگرش مثبت) در سطح فردی با موفقیت افراد در بخش‌های مختلف و در سطح جامعه، با احساس رضایت و شادی اجتماعی رابطهٔ مستقیم دارد.