صدای ناله جغدی در نزدیکی باعث ترس و دلهره‌ام شد. چشمامو باز کردم، ستاره‌های چشمک زن از پشت پردهٔ اشکم دور و نزدیک می‌شدند. بغض لعنتی با بی‌رحمی گلومو می‌فشرد و احساس خفگی می‌کردم و دیدن ریسه‌هایی که بین درخت‌ها بسته شده بود  حالمو بدتر می‌کرد. عجیب دلم میخواست از زندونی که برای خودم ساخته بودم فرار کنم. انگار دلم بدجور هوایی شده بود که بدون در نظر گرفتن عاقبت کار همچین فکری به سرم زده بود. دست هامو به لبه پنجره گرفتم  و یک پامو بالا بردم و لبه پنجره گذاشتم و خودمو به سمت بیرون خم کردم ولی همین که قصد داشتم از قفس بیرون بپرم موهام بشدت از پشت سر کشیده شد. دست هام از لبهٔ پنجره سر خورد و محکم روی زمین افتادم…