انتشارات نیماژ منتشر کرد:
احمد آرام در مجموعه‌داستان «به چشم‌های هم خیره شده بودیم» به چشم‌های مخاطبش خیره می‌شود و شوق دنبال کردن روایت را در دل و جان او زنده می‌کند.
آنچه در «به چشم‌های هم خیره شده بودیم» انتظار شما را می‌کشد:
«فانوس»، «شبِ به یادماندنی»، «خرده‌روایت‌های منطقهٔ البروج»، «راگا» و «دره‌های ماه‌زده» نام پنج داستان این کتاب هستند.
احمد آرام قصه‌گویی تواناست که می‌تواند در عین حفظ یک سبک روایی منسجم که برآمده از ایده‌های ویژه‌اش دربارهٔ مسئلهٔ «بوم» و بومی‌نویسی است درلحظه لحظهٔ داستان‌هایش این پرسش را در ذهن خواننده زنده نگه دارد: «بعد چه شد؟»
تهدیدهای ذهنی و عینی‌ای که عنصر پیش‌برندهٔ داستان‌های آرام هستند موقعیتی ناآرام و پرتلاطم را شکل می‌دهند. موقعیت‌هایی که حتی برای لحظه‌ای ملال‌زده نمی‌شوند.
برشی از کتاب:
من هر شب به اینجا می‌آم تا غیب شم. باور کنین بسیار کیف داره؛ انگار در هوای سرد پاییزی دوش آب گرم بگیرین. باور کنین به جاهایی قدم می‌ذارین که هیچ‌وقت باورتون نخواهد شد. جایی پُراز هزارتوهای رنگارنگ؛ لبریز از موسیقی و آواز آسمانی، با اطعمه‌واشربه و آخر کار، خوردن بهترین سوپ دنیا؛ سوپ اردک؛ سوپی که از هفت گیاه جادویی درست می‌کنن و مزهٔ بهشت می‌ده. شما بدون هیچ مانعی به بهشت می‌رین. می‌دونین اسم این عملیات سوپ اردکه؟