انتشارات ردپا منتشر کرد:
آنها که به زبان فارسی می‌نویسند یا ترجمه می‌کنند خیلی زود طعم انزوا را می‌چشند؛ آنها که به فارسی می‌خوانند کمی دیرتر. فارسی جزیرهٔ دورافتاده و در قرنطینه‌ای است که چیز زیادی برای تقسیم کردن با جهان در چنته ندارد. کسی ما را ترجمه نمی‌کند. کسی آن چه را می‌نویسیم نمی‌خواند؛ با این همه می‌توان باور داشت به اینکه این جا، یعنی درفارسی، بعضی کتاب‌ها بلندپروازانه‌ترین کالاهایی هستند که از قضا سودای این را دارند که به چیزی کلی، به چیزی در ورای انزوای تاریکمان اشاره کنند. به آینده‌ای که در آن این زبان بتواند مرزهای سخت حصرش را پس پشت بگذارد. مجموعه کتاب‌های نشر «ردپا» در جست وجوی ردپای چنین اشاره‌هایی در نظریه وادبیات معاصر ایران است. با این امید مضطربانه که این ردپا در روزهایی که نیامده‌اند تشخیص پذیرباقی بماند.