انتشارات تیرگان منتشر کرد:
زمینی سله بسته و خشک، چشمان سیاهم که نظاره گر زمین بودند و تلاش من برای رهایی از آن جدال نابود گره سوز شیپورهایی که همواره از ناامیدی می‌نواختند و از تاریکی حکایت می‌کردند. آرام آرام همه چیز محو شد، من، ویهان، در سویی و فرمانروای تاریکی که بر تختی شاهانه جلوس کرده بود، در سویی دیگر دست به شمشیر بردم و گفتم: «من برای نابود کردن تو اومدم.» با من حرفی نمی‌زد، اما درکش می‌کردم که چگونه از درون می‌سوزد و به سوی مرگ می‌رود. ظاهرش چیز دیگری می‌گفت، ظاهری مانند یک اسطوره که بر فتحی وحشیانه دست یافته است. او بر می‌خیزد و به سوی من می‌آید تاج و جا و جامه خونین خود را از تن بیرون می‌آورد و به من تقدیم می‌کند. او تنها کسی است که پیروزی تاریکی را به من می‌بخشد. برای زندگی جاودانه وسوسه شدم. او نزدیک می‌شود. چشمانش آشنا است. باز هم نزدیک‌تر. صورتش را می‌شناسم.
او ویهان است فرمانروای تاریکی…