انتشارات قصیده سرا منتشر کرد:
مسئله‌ای که در بسیاری از داستان‌های دورهٔ اول و دوم علوی به چشم می‌خورد، اختلاف نسل هاست. جوانانی که فرنگ رفته و تحصیل کرده‌اند، با رد پای ترقی ایران و پیشرفت بازگشته‌اند. آنان دیگر افکار و عقاید پدران خود را باور ندارند و به قیود و بندهای کهنهٔ آنها دل نمی‌دهند. جوانان در این داستان‌ها برای ترقی و پیشرفت با جامعهٔ عقب افتاده و حافظان سنت‌های کهنه درگیر می‌شوند اما به زودی از پای در می‌آیند و از مبارزه کناره می‌گیرند. این مبارزان شکست خورده را در داستان‌های مرحلهٔ سوم علوی بیشتر می‌بینیم.
علوی، داستان‌های بسیاری از زندگی این مبارزین فراری نقل می‌کند که همه‌شان اگر چه در ابتدا با شور و گستاخی مبارزه را آغاز کردند، اما در نیمه راه از بیم جان آن را رها کرده و گریختند و شکست را پذیرفتند و هر کدام در گوشه‌ای به زندگی آرام خود مشغول شدند. مبارزین پرشور دیروز را می‌بینیم که امروز به مردانی ترسو بدل گشته‌اند، قهرمانانی که هدف و آرمان‌شان از دست رفته است.