انتشارات موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران منتشر کرد:
هیدگر بی‌تردید سهم بزرگی در شکل گیری فلسفه عصر جدید داشته است و همچنان دارد. برای فهم بهتر اندیشه هیدگر، با توجه به این قول او که «هر آینده‌ای همواره از گذشته‌ای است»، پی گیری درسگفتارهای اولیه‌اش از اهمیت خاصی برخوردار است. این نوشته که فقط به بخشی از وجوه اندیشه٫ هیدگر در دوران اولیه تدریس در فرایبورگ و ماربورگ می‌پردازد، از چهار بخش تشکیل شده است.
در بخش نخست، گزارشی از چگونگی انتشار درسگفتارهای هیدگر در قالب مجموعه آثار او آمده است. بخش دوم، خلاصه‌ای از موضوع‌های درسگفتارهای اولین دوره تدریس هیدگر در فرایبورگ به دست می‌دهد. سیر تفکر هیدگر تا انتشار کتاب وجود و زمان، نخست با وضع مفهوم واقع بودگی (Faktizitat) شروع می‌شود، تا این که از سال ۱۹۲۱ به بعد و تحت تأثیر آرای ارسطو، هرچه بیشتر شکل وجودشناسی (Ontologie) به خود می‌گیرد. تلقی هیدگر از پدیدارشناسی (Phanomenologie) در این درسگفتارها مطالب بخش سوم این نوشته را شامل می‌شود. از میان موضوع‌های متفاوتی که هیدگر در این دوره از تدریس خود به آنها پرداخته است، موضوع پدیدارشناسی از همه برجسته‌تر است. موضوع چهارم و آخر این نوشته برداشت هیدگر از مفهوم علم (Wissenschaft) و نسبت آن با فلسفه است. پرسش از علم از وجهه نظرهای متفاوت در سراسر آثار هیدگر به چشم می‌خورد و از اهمیت آن در هیچیک از دوره‌های فکریش کاسته نمی‌شود. در این نوشته، عمده تمرکز بر مفهوم علم در درسگفتارهای اولیه و کتاب وجود و زمان است و به تفاسیر بعدی هیدگر از علم مدرن ذیل پرسش از ذات تکنیک نمی‌پردازد.