انتشارات علم منتشر کرد:
فکر می‌کنم سال ۱۹۳۰ بود و من از هنگام نخستین سفرم به برزیل، یعنی دوازده سال پیش از آن، به اتفاق پل پرادو و برخی دیگر از دوستان برزیلی، امکان ترجمهٔ کتابی راجع به آمازونی را بررسی می‌کردیم، ولی از میان تمام کتاب‌هایی که مرا به خواندن آن‌ها برمی‌انگیختند موفق نمی‌شدم یکی را برگزینم.
زیرا اگر میان رمان‌نویسان معاصر برزیل که آمازون را خوب می‌شناسند و توانسته‌اند درخشش یا رازهای جنگل بکر را تداعی کنند، نویسندگان قرن نوزدهم در درجهٔ اول توانسته‌اند به شیوهٔ آلکساندر فون هومبولت یا شاتو بریان تابلوهایی خیره کننده یا عظیم از طبیعت منطقهٔ استوایی ترسیم کنند، نویسندگان قرن بیستم که ظاهراً رآلیست‌ترند ولی تحت تأثیر پی‌یر بنوا قرار دارند، تمام وزنهٔ توصیف‌های خود را متوجه ماجراهای واقعی یا خیالی‌یی کرده‌اند که امکان دارد در جنگل، در میان قبیله‌های عجیب و کم و بیش افسانه‌ای روی دهد، این دو دسته نویسنده، مرا در برابر مقداری سرخوردگی قرار می‌دادند که هیچ‌چیز قادر به رفع آن نبود، زیرا این‌گونه نویسندگان، به هر دسته که تعلق داشتند، گویی نمی‌دانستند یا -امری که نمی‌توان باور کرد- نمی‌خواستند بازگو کنند که امروزه در آن جنگل‌های غرق در خلنگزارها و بیشه‌های درهم و برهم زندگی را چه‌گونه سر می‌کنند.