انتشارات آشیان منتشر کرد:
«در یک روستای باصفا، پسر کوچکی به نام «حسنی» با مادربزرگش زندگی می‌کرد. او مهربان و باهوش بود، اما یک عادت بسیار بد داشت؛ صبح‌ها پس از بیدار شدن از خواب و هم‌چنین قبل از خوردن غذا دست‌هایش را نمی‌شست، حمام نمی‌رفت، ناخن‌هایش را کوتاه و موهایش را شانه نمی‌کرد و بسیار کثیف بود. تا این که یک روز حسنی دریافت همه از او فاصله می‌گیرند. او که به اشتباهش پی برده بود، به حمام رفت و تمیز و مرتب شد. بخشی از داستان در قالب شعر به چاپ رسیده است. »