انتشارات پیکان منتشر کرد:
روی خاک وطنم افتاده‌ام و بر آن بوسه میزنم. بعد از سالها سرگردانی و در به دری دوباره به این خاک پناه آورده‌ام، شاید که جان خسته‌ام را آرامشی بخشم و لحظات تاریک گذشته را که نقش آفرینانش کسانی جز مردهای زندگی‌ام نبوده‌اند، از ذهن فرسوده‌ام برانم.
سرم را از روی زمین بلند میکنم و نگاهم با نگاهش گره میخورد؛ نخستین عشق من. ناگهان هجوم حالت خاصی را به سوی قلبم احساس میکنم؛ چیزی همچون احساس شادی، شعف، با هیجان. با خودم میگویم نه، زندگی چندان زشت و کریه نیست.
حالا این مرد کنارم ایستاده. آمده است که ابرهای خاکستری را از آسمان زندگی‌ام کنار بزند و آبی نیلگون آن را از نو عیان سازد.