انتشارات پیکان منتشر کرد:
اگر باران بودم آن قدر می‌باریدم تا غبار از دلت پاک کنم. اگر اشک بودم مثل ابر بهاری به پایت می‌گریستم. اگر گل بودم شاخه‌ای از وجودم را تقدیم وجود عزیزت می‌کردم. اگر عشق بودم آهنگ دوست داشتن را برایت می‌نواختم، ولی افسوس که نه بارانم، نه گل، نه عشق، اما هر چه هستم‌ای بی‌وفای من… بی‌نهایت دوستت دارم. اشک در چشمانم حلقه بسته بود. با خود گفتم: تو که این قدر دوستم داری چطور دلت اومد این همه عذابم بدی.