انتشارات آتیسا منتشر کرد:
سال ۱۹۱۰ دو مرد جوان، اتاق ارزان قیمتی را در یکی از خانه‌های شهر نیویورک اجاره کردند. یکی از آنها دیل کارنگی نام داشت که با کلی امید و آرزو و شوق و اشتیاق از مزارع ذرت میسوری، جایی که با خانواده‌اش زندگی می‌کرد، به نیویورک آمده بود تا به تحصیل در دانشگاه هنرهای زیبای این شهر بپردازد. جوان دیگر، پسری روستایی به نام ویتنی بود که او نیز کشتزارهای سرسبز زادگاه خود را ترک کرده و به پایتخت آمده بود تا روزی مدیر یک شرکت بزرگ شود و این آرزوی کوچکی نبود.