فلسفهٔ علم مقدمه‌ای بسیار کوتاه

انتشارات دوران منتشر کرد:
«بخشی از کار فلسفه علم زیر سؤال بردن فرضیاتی است که دانشمندان آن را مسلم می‌دانند. اما این تلقی غلط است که دانشمندان هرگز خودشان دربارهٔ مسائل فلسفی بحث نمی‌کنند. در واقع، از نظر تاریخی دانشمندان نقشی اساسی در توسعهٔ فلسفه علم داشته‌اند. دکارت، نیوتن و اینشتین نمونه‌های برجسته‌ای از این موضوع هستند. هر کدام به سؤالاتی در مورد چگونگی پیشرفت علم مانند: چه روش تحقیق باید به کار رود و چه محدودیت‌هایی در دانش علمی وجود دارد، عمیقا علاقه مند بودند. این سؤالات هنوز هم در قلب فلسفهٔ علم معاصر قرار دارد. بنابراین، مسائلی که از نگرانی‌های فیلسوفان علم به شمار می‌آیند مورد توجه جدی برخی از بزرگترین دانشمندان نیز قرار گرفته‌اند. گفته می‌شود که باید پذیرفت امروزه بسیاری از دانشمندان علاقهٔ چندانی به فلسفهٔ علم ندارند و دربارهٔ آن شناخت کمی دارند. گرچه این مایهٔ تأسف است، اما نشانهٔ آن نیست که مسائل فلسفی دیگر مطرح نیستند، بلکه نتیجه‌ای از ماهیت تخصصی روزافزون علم و جدایی علوم طبیعی و علوم انسانی است که ویژگی بسیاری از آموزش‌های مدرن است…
(از متن کتاب)