انتشارات هنر موسیقی منتشر کرد:
از مقدمه:
آنگاه که گوش تعلیم یافته یک موسیقی دان، یک آهنگ موسیقی را می‌شنود، مانند تصنیف معروف «مرغ سحر» ساخته مرتضی نی داوود، تشخیص می‌دهد که این آهنگ در ماهور است
در حالی که این ملودی در هیچ یک از ردیف‌های استادان، که بر اساس آن‌ها، دستگاه ماهور تعلیم داده می‌شود، موجود نیست. بعضی از استادان می‌گویند: «آهنگ در مایه ماهور است»، بعضی دیگر «در دستگاه ماهور» و یا «در مقام ماهور».
علاوه بر این یک موسیقی دان آگاه، می‌تواند «جنسیت ماژور» را هم در این ملودی تشخیص دهد، همان گونه که علی نقی وزیری هم بر این باور بود که: «آواز ماهور… عیناً و بدون کم و زیاد گام کبیر است» (دستور تار، ص ۹۵). علت چیست؟