احتمالا اغلب کتاب‌هایی که تا به حال در حوزه‌های موفقیت، انگیزشی، خودیاری و توسعهٔ فردی به چشم شما خورده هم آثاری خارجی هستند؛ مساله‌ای که کاملا طبیعی به نظر می‌رسد؛ زیرا خاستگاه بسیاری از این حوزه‌ها به غرب و فرهنگ غربی مربوط است و نه ایران. برای مثال حتی در جنبه‌های بالاتر مانند روان‌کاوی، اگزیستانسیالیسم و… هم ما مدت‌ها چیزی در چنتهٔ خود نداشته‌ایم و اغلب، تنها به ترجمهٔ آثار غربی پرداخته‌ایم. اما اخیرا نویسندگانی ایرانی را می‌بینیم که در این حوزه‌ها وارد شده‌اند و اتفاقا با توجه به آشنایی خود نسبت به فرهنگ عامهٔ ما، بسیار موفق بوده‌اند؛ این مساله تا جایی پیش می‌رود که فروش بعضی از کتاب‌های حوزه‌های انگیزشی و موفقیت داخلی -حداقل در آمار رسمی- به میزان فروش آثار خارجی نزدیک شده‌اند! پس شاید بهتر باشد تا ما هم یک پیشنهاد خرید کتاب وطنی را به شما بدهیم تا این آمار را بالا و بالاتر ببریم! درواقع یکی از نویسندگانی که درموردشان صحبت کردیم، سید ایمان سرورپور، نویسندهٔ جوان و شمالی است که توانسته سهم خوبی از بازار کتاب را به خودش اختصاص دهد و حتی علاوه بر فروش آثارش، محبوبیت و شهرت بالایی را در شبکه‌های اجتماعی و میان آحاد مردم کسب کند. جدیدترین کتاب سرورپور، اثری به نام «سفر کوانتومی وال تنها» است. کتابی نسبتا کوتاه که ۱۶۸ صفحه از قطع رقعی را شامل می‌شود و به تازگی توسط نشر ایجاز به بازار نشر عرضه شده است. در ادامه راجع به نکات مختلف و زوایای گوناگون این کتاب ظاهراً کوتاه که عمیق‌تر از آن‌چه به نظر می‌آید است، صحبت خواهیم کرد.

موضوع کتاب سفر کوانتومی وال تنها

پیش‌تر در بالای همین مطلب دربارهٔ حوزه‌های موفقیت، انگیزشی، خودیاری و توسعهٔ فردی گفتیم و طبیعی است که کتاب سفر کوانتومی وال تنها هم از نظر ژانر در همین حوزه‌ها قرار بگیرد؛ اما نکتهٔ جالب‌تر این است که سرورپور به جای دید اکثریت نویسندگان انگیزشی که سعی دارند به صورت مستقیم و بی‌پرده صحبت کنند و منظور خود را مانند نظریه یا تئوری‌های کلاس درس انتقال دهند، از ماهیت داستانی برای کتاب خود استفاده کرده است. به این ترتیب که او یک داستان جذاب را روایت می‌کند که در خلال آن یک وال تنها سفری جالب، سوال‌برانگیز و معمایی را آغاز می‌کند. در دل این سفر قرار است وال قصهٔ ما با مسائل و مشکلات مختلفی -که نماد بالا و پایین‌های زندگی هستند- روبه‌رو شود و با روش‌های ابتکاری و معرفتی بی‌نظیر سرورپور برای چالش‌های خود (و چالش‌های ذهنی مخاطب) پاسخ‌های مناسبی را بیابد. شکل روایت‌گری به نحوی جذاب است که می‌توانیم به سادگی فرض کنیم سرورپور خودش را به جای وال گذاشته است. او در دل داستانش با هم‌ذات‌پنداری و قدرت انتزاع خوبی توانسته عملا خودش و وال را یکی کند تا نظریات را دقیقا در دل پیرنگ داستانی جانمایی کند. البته داستان و نحوهٔ انتقال مطلب اصلا با پیچیدگی‌ای همراه نیست که شما را به اشتباه بیندازد و کار را برای‌تان سخت کند. درواقع سرورپور تمام مسائل ریز و درشت را با استفاده از مثال‌هایی ملموس در باب شخصیت داستانش ارائه کرده است. برای مثال او در جایی به سادگی می‌گوید: «اگر وال باشی و خواستهٔ تو این باشد که پرواز کنی؛ تو در اقیانوس غرق خواهی شد…» مثالی که به راحتی توسط مخاطب درک خواهد شد و هر خواننده‌ای خواهد فهمید که اساسی‌ترین بحث کتاب حاضر دربارهٔ مسالهٔ معرفتی و مهم «خودشناسی» است. تفاوت دیگر کتاب حاضر و سرورپور با آثار خارجی حوزهٔ انگیزشی در آن‌جاست که او یک نویسنده با دید خدا باور است؛ پس طبیعی است که داستانش با جامعهٔ مذهبی‌تر ما بیش‌تر هماهنگ باشد و پیشنهاداتش نسبت به افراد هم‌رده‌اش بر فرهنگ ما منطبق‌تر باشند؛ اما او سعی داشته تا کتابش علاوه بر دید منعطف فرهنگی، از بار علمی هم برخوردار باشد و در همین راستا علم را به تخیل داستانی اضافه کرده و این مساله از نوع نام‌گذاری کتاب هم مشهود است.

آشنایی با سید ایمان سرورپور، نویسندهٔ کتاب سفر کوانتومی وال تنها

ایمان سرورپور را احتمالا بدون این کتاب هم بشناسید؛ آن هم به واسطهٔ کتاب مشهور «تمام جهان در من است» که اثر قبلی سرورپور محسوب می‌شود. او فرد باهوشی است که بعد از کسب رتبه ۵۱ کشوری در سال ۱۳۸۰ هجری شمسی به سرعت به شغل مشاوره روی آورد و با فن بیان خوبی که داشت توانست مراتب ترقی را در رشته‌های نویسندگی، سخنرانی، مشاوره تحصیلی و… به سرعت طی کند و حتی پای خود را به صدا و سیما باز کند. او تحصیل کرده در مقاطع (به ترتیب) لیسانس و فوق لیسانس رشته‌های مهندسی صنایع دانشگاه تهران و MBA دانشگاه آمریکایی I. O. W. H. E بوده است. و در آخر جالب است بدانید که تلفیق مهندسی و مشاوره و توسعهٔ فردی با داستان، از گور شعر بلند شده است! بله، درست شنیدید؛ سرورپور هم مانند بسیاری از نویسندگان موفق، استعداد نویسندگی خود را از قریحهٔ شعری‌اش پیدا کرده و در سال ۱۳۸۵ رتبهٔ اول شعر دانشجویی کشور را کسب نموده بود.

جملاتی از کتاب سفر کوانتومی وال تنها

همیشه خیره می‌موندم به دستهٔ وال‌های جسور و گوش تیز می‌کردم تا شاید از والی که تازه از اون بالا برگشته و دوستاش با شادی دورش حلقه زدن، چیزی بشنوم. می‌دیدم که با چه غروری از سفر ماجراجویانه‌ش برمی‌گرده و بقیه به استقبالش می‌رن. اما جالبه هر قدر سعی می‌کردم گوشامو تیز کنم، چیزی نمی‌شنیدم. ما از هم خیلی دور بودیم، خیلی دور… برای همین هیچ‌وقت نتونسته بودم بفهمم بالاتر از سطح آب یعنی چی؟ این نور از کجاست و کسی که این مرز رو رد می‌کنه، اون طرف با چه جهانی روبه‌رو می‌شه؟!

با خودم فکر می‌کردم اگه از این شهر برم هیچ والی دلش برام تنگ نمی‌شه اما اگه نرم دلم برای خودم تنگ می‌شه. با تمام وحشتم از رفتن، اینجا توی شهری که هیچ کس صدامو نمی‌شنوه دارم غرق می‌شم. باید برم. شاید این‌جوری صدامو پیدا کنم…

هر شب ماهی‌های بیشتری کنار لولهٔ پوسیده جمع می‌شدن و حالا این مکان که یه روز برای من حکم بهشت تاریک رو پیدا کرده بود، تبدیل شده بود به یه دروازه؛ دروازهٔ عبور از ترس، دروازهٔ عبور از زندگی مسالمت‌آمیز با درد…

صدامو می‌شنوی؟ آره حق با تو بود، مثل یه خوک کثیف می‌مونم، یه وال بی‌خاصیت. اگه روزی صدام بهت رسید بدون من از این حرف گذشتم و دردش رو برای همیشه رها کردم. دلم می‌خواد بدونی دیگه هیچ گله‌ای ازت ندارم!