افراد اگر برای زندگی خود هدف و معنا داشته باشند و بدانند که قرار است به کجا برسند و به چه چیزی دست یابند آنگاه می‌توانند سختی‌ها و دشواری‌ها را تحمل کنند و با رنج و دردها کنار بیایند. یکی از کتاب‌هایی که به همین مسئله می‌پردازد «انسان در جستجوی معنا» نام دارد که اثری از ویکتور فرانکل به‌شمار می‌رود. بهترین ترجمه انسان در جستجوی معنا ترجمه امیر لاهوتی است؛ این کتاب با این ترجمه و با کوشش نشر جامی منتشر شده است.

درباره ویکتور فرانکل، نویسنده کتاب انسان در جستجوی معنا

دکتر ویکتور فرانکل، روان‌شناس اتریشی بود که در سال ۱۹۰۵ در وین چشم به جهان گشود. او روان‌پزشک و عصب‌شناس شناخته‌شده‌ای به‌شمار می‌آمد و مقام استادی در دانشگاه وین را داشت و همچنین مکتب لوگوتراپی یا معنادرمانی را به‌وجود آورد.

دکتر فرانکل در سال ۱۹۴۲ توسط نازی‌ها دستگیر می‌شود و تا سال ۱۹۴۵ در اردوگاه‌های آشویتس و داخائو زندانی است و پس از آزادی از زندان داستان خودش را دربارهٔ این سال‌های غم‌بار در کتاب انسان در جستجوی معنا شرح می‌دهد.

کتاب انسان در جستجوی معنا در مورد چیست؟

انسان در جستجوی معنا کتابی پرآوازه و آموزنده از ویکتور فرانکل است که حال‌وهوایی فلسفی دارد و نخستین بار در سال ۱۹۴۶ چاپ و منتشر شد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده است که بخش نخست «سرگذشتی در اردوگاه کار اجباری» و بخش دوم «معنای اساسی لوگوتراپی» نام دارد. کتاب انسان در جستجوی معنا همچنین دارای دیباچه‌ای به‌قلم گردون آلپورت، است که او در آن به ستایش و چرایی ارزشمندی اثر ویکتور فرانکل می‌پردازد و آن را کتابی جادویی می‌نامد.

انسان در جستجوی معنا کتابی به‌شمار می‌رود که از رنج‌ها و امیدها سخن می‌گوید و به ما پیشنهاد می‌کند تا در سخت‌ترین شرایط هم دست از امیدواری و آینده‌نگری بر نداریم. ویکتور فرانکل با پرداختن به داستان دردناک و اندوه‌بار زندگی در اردوگاه‌های کار اجباری، قدرت و شکوه هدف‌مندی و معناجویی زندگی انسان را به تصویر می‌کشد و آن را اساس و نیاز زنده‌ماندن به‌شمار می‌آورد. روان‌شناس اتریشی با طراحی و ارائهٔ مکتب لوگوتراپی خواننده را به پذیرش و مبارزه با سختی‌ها و دشواری‌ها دعوت می‌کند پس از این رو کتاب انسان در جستجوی معنا برای همه به‌خصوص کسانی که به روان‌شناسی علاقه دارند اثری سودمند محسوب می‌شود و می‌تواند پوچی‌ها و ناامیدی‌ها را کنار بزند.

جملات کتاب انسان در جستجوی معنا

«انسان هرگز به سوی رفتار اخلاقی رانده نمی‌شود. بلکه این انسان است که اراده می‌کند و تصمیم می‌گیرد که رفتاری شایسته و سزاوار باید داشته باشد. او این کار را برای خشنودی انگیزهٔ اخلاقی خود و رضایت و آسودگی وجدان خویش انجام نمی‌دهد. بلکه آن را به خاطر علت و دلیلی انجام می‌دهد که بدان پای‌بند و معتقد است یا به خاطر کسی که دوستش دارد و یا خدایی که وی را می‌پرستد. »

«در اردوگاه کار اجباری در آن آزمایشگاه انسانی ما زندانیانی را مشاهده می‌کردیم که بعضی از آنان همانند درندگان بودند و برخی دیگر چون قدیسین رفتار می‌کردند. انسان هر دو توان و خصوصیت را در درون خود نهفته دارد و اینکه کدام خصوصیت وی شکوفا می‌شود و کدام را برمی‌گزیند بیشتر بستگی به تصمیمی دارد که خود فرد می‌گیرد نه شرایطی که در آن زیست می‌کند. »

«اکثر اسرا وقتی در کنار هم کار می‌کردند و کسی متوجه آن‌ها نبود از غذا صحبت می‌کردند و از یکدیگر می‌پرسیدند که چه نوع غذایی را بیشتر دوست دارند و پس از آن دستور غذاهایی را که می‌توانستند بپزند با یکدیگر رد و بدل می‌کردند و صورت غذای روز آزادی و زمانی که دوباره گرد هم آیند را مرور می‌کردند. »

«رنج چون مرگ و سرنوشت بخش جدایی‌ناپذیر زندگی است و در واقع بدون مرگ و رنج زندگی کامل نمی‌شود. »