انتشارات فرهنگ معاصر منتشر کرد:

چند نظر از دیگران درباره دایی‌جان ناپلئون

نسلسل موقعیت‌های مضجک و دیالوگ‌های خنده‌آور، که نویسنده به وفور از آن‌ها بهره برده است، خواننده را به یاد گوگول و «خنده در میان اشک‌های نامرئی» او می‌اندازد. و این، نه تنها به خاطر آن است که مثلا جنجال منازعه خانوادگی بر سر یک «صدای مشکوک» شباهتی به خصومت جاودانه میان ایوانویچ و ایوان نیکیفورویچ دارد، بلکه در این رمان عوامل بسیار دیگری یادآور این جمله پایان داستان گوگول است که: «آقایان، زندگی در این دنیا چه ملال‌انگیز است! »

(از مقدمه نویسنده روس، میخائیل گورگانتسف، برترجمه روسی)

وجود چنین رمانی در ادبیات ایران، به حد اعلی کمیک و مبتکرانه، مملو از شخصیت‌های به یادماندنی در کشاکش زد و خورده‌های مضحک ممکن است خواننده غربی را، که عادت کرده با شنیدن نام ایران به یاد صحنه‌های جدی بیفتد، دچار شگفتی کند. حال آن‌که در خود ایران این رمان شاید شناخته‌ترین و محبوب‌ترین داستانی باشد که پس از جنگ جهانی دوم در این کشور نوشته شده است.