نشانه‌شناسی

انتشارات آگه منتشر کرد:

نشانه شناسی علمی است که به مطالعهٔ نظام‌های نشانه‌ای نظیر زبان‌ها، رمزگان‌ها، نظام‌های علامتی و غیره می‌پردازد. »

ما هر روزه برای برقراری ارتباط با دیگران از نشانه‌های مختلفی استفاده می‌کنیم. زبان یکی از این نظام‌های نشانه‌ای است که توسط انسان ابداع شده و برقراری رابطه و ارسال پیام را از طریق آواها، حرکات بدن، تصاویر و… مقدور می‌سازد.

حدود یکصد سال پیش فردینان دو سوسور علم نشانه شناسی را پایه گذاری نمود. از دیدگاه وی زبان مهم‌ترین نظام نشانه‌ای است. دوسوسور نشانه شناسی را «علم بررسی نشانه‌ها در زندگی اجتماعی» تعریف می‌کند. از این رو امر اجتماعی، رکن اساسی‌ای در نشانه شناسی دوسوسور است. مفهوم قرارداد در زمینهٔ اجتماعی نقش مهمی در این رویکرد دارد. به زبان ساده انسان‌ها در جوامع خود نشانه‌های خاصی را برای انتقال ایده به کار می‌برند. نشانه‌هایی که غالباً به صورت قراردادی درآمده‌اند و اعضای جامعه از آن آگاه‌اند. همین نشانه‌ها ممکن است در جوامع دیگر معنا نداشته باشند یا پیام دیگری را انتقال دهند.

نشانه، اندیشه را از طریق پیام منتقل می‌کند. به عبارتی اندیشه و مطلوب را می‌توان به شکل نشانه و از خلال پیام به دیگری انتقال داد.

هنر و ادبیات دو حوزهٔ ارتباطی هستند که نشانه در آنها به صورتی نظام مند و تجربی شکل گرفته است. در نتیجه توجه نشانه شناسان زیادی به سمت آن‌ها جلب شده است. از دیدگاه این نشانه شناسان، هنر و ادبیات تنها نظام‌های نشانه‌ای هستند که می‌توان آنها را به طور تجربی بررسی نمود و برای‌شان الگو قائل شد. از آن جا که نشانه شناسی علم نوینی است هنوز میان اندیشمندان آن بحث و مجادله بر سر حوزهٔ مطالعه و جایگاه نشانه شناسی ادامه دارد.

گیرو در کتاب نشانه شناسی از دیدگاه خود به بررسی منطق و کارکرد نشانه‌ها می‌پردازد و رمزگان‌ها را از رویکرد زیبایی شناختی و اجتماعی مورد بررسی قرار می‌دهد.