دلواپس شادمانی تو هستم

درباره خویشتن خویش اندیشیدن وحشتناک است اما این تنها راه صمیمانه کار است اندیشیدن درباره خویشتن خویشم بدان گونه که هستم اندیشیدن به جنبه‌های زشتم اندیشیدن به جنبه‌های زیبایم و در شگفت شدن از آن‌ها چه آغازی می‌تواند محکم‌تر و استوارتر از این باشد؟ از چه چیزی می‌توانم رشد خود را آغاز کنم جز از خویشتن خویشم؟