چاوان

تو کی هستی؟

_ من پیمانم مردی که هزار سال عاشقته.

فیروزه نفسش می‌رود و برنمی گردد. صدای پیمان هوای گریه دارد و فیروزه آن را خوب حس می‌کند:

هزار سال؟ اصلا نمی‌فهممت. امشب منو گیج کردی پیمان

پیمان نفس بلندی می‌کشد:

_وقتش که برسه همه چیز رو بهت می‌گم ولی میشه تا اون موقع من مردت باشم؟

فیروزه درمانده است و نمی‌داند چه بگوید. سر دوراهی سختی گیر کرده. هم دلش غنج می‌رود از عاشقانه‌های پیمان، هم می‌ترسد. هراس دارد از آن راز مگوی او، بی‌هوا لب می‌زند:

_ منم دوستت دارم.

صدای گریهٔ پیمان از آن سوی خط را که می‌شنود بیشتر از قبل گیج می‌شود.