انتشارات تمدن علمی منتشر کرد:

امروزه، آسیب پذیری شهرها و به خصوص بافت‌های قدیمی و فرسوده در برابر زلزله، به عنوان مسئله‌ای جهانی پیشِ روی متخصصان رشته‌های گوناگون قرار گرفته است. این وضع در کشورهای دارای ساختار طبیعی مخاطره آمیز، از جمله ایران، طی دهه‌های اخیر به صورتی حادتر نمود یافته است. اگرچه جلوگیری از وقوع این بلای طبیعی ممکن نیست، ولی کاهش تلفات و آسیب‌های ناشی از آن امکان پذیر است. بنابراین می‌توان با اقدامات سنجیده و اندیشیدن تمهیدات مناسب، آسیب پذیری انسان و جامعه را کاهش داد. بافت‌های فرسوده شهری در ایران، بنا به دلایلی از قبیل؛ عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد و عدم وجود تأسیسات و تجهیزات شهری، بیش‌تر از سایر بافت‌های شهری در معرض خطر سوانح طبیعی قرار دارند. از این رو ضرورت کاهش آسیب پذیری شهر در برابر سوانح و حوادث، یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی شهری محسوب می‌گردد. در طی چند سال اخیر، وقوع چند سانحه طبیعی و آسیب دیدگی بسیاری از بناهای شهری و روستایی، زنگ خطر بزرگی را برای جامعه ایران به صدا در آورد. این زنگ خطر، ناشی از فرسوده و ناامن بودن بسیاری از بناها و ساختمان‌ها بود. از سوی دیگر، بافت‌های فرسوده شهری به دلیل نوع و میزان فرسودگی و امکان تخریب پذیری بالا، در مراتب برنامه ریزی و مداخلات مدیریت بحران شهری، مورد توجه ویژه‌ای قرار دارندکه ضرورت پرداخت به این مهم، رویکرد کتاب حاضر را نیز تشکیل می‌دهد.