ساختار غزل‌های او، وصف عشق و شراب و مستی و بیزاری از ریا و دورویی و سالوس مسلکی، به شعر وی رنگ خاصی بخشیده است. در واقع اشعار خواجه سراسر پوشیده از مفاهیم فلسفی و عرفانی اسلامی است و از رندی و آزاد اندیشی چاشنی گرفته است.