انتشارات نیلوفر منتشر کرد:
جیمسون در چندلر در جستجوی کلیت به نویسنده‌ای می‌پردازد که ممکن است او را نویسنده‌ای عامه پسندنویس تلقی کنند و بنا به سنت مکتب فرانکفورت آثارش را از زمره محصولات صنعت فرهنگ و گریز و تحمیق به حساب آورند. از نظر جیمسون، چندلر به لحاظ شیوه روایت در سنت پروستی جای می‌گیرد؛ واقعیت در اینجا برخلاف سنت جویسی بر شخصیت آشکار نمی‌شود یا معنایی نمادین پیدا نمی‌کند. تجربه در اینجا مغشوش و بی‌اهمیت است. بعد از پایان تجربه است که شخصیت یا نویسنده با نگاهی قفانگر شروع می‌کند به درک همه آن آنات گذرنده و همگون به لحاظ اهمیت. مثلا حالا کاراگاه درمی یابد که او درواقع در استخدام خود قاتل بوده است و غیره. به عبارتی داستان کارآگاهی چندلر، تجسمی است از فرایند از توهم درآمدن و به شناخت رسیدن و تمامیت. در شرح رسیدن به این تمامیت، جیمسون سنت‌های تفسیری مختلف را به کار می‌گیرد و گاه این سنت‌ها چنان قدرت می‌گیرند که سنت خوانش مارکسیستی او را به حاشیه می‌دانند. از جمله خوانش نشانه شناختی گریما، خوانش روانکاوی فروید و خوانش مبتنی بر پدیدارشناسی هایدگر در فصل مهم «حصاری در پایان عالم».
فردریک جیمسون (۱۹۳۴-) استاد دانشگاه دوک در آمریکا است.