انتشارات هیرمند منتشر کرد:
مامان عزیزم! شما رنج و شادی من هستید. شما هیچ وقت مثل معلم‌ها که همیشه من را می‌زدند، کتک نزدید. حماقت‌ام آن‌ها را به چالش می‌کشید، فقط شما نوازش‌ام می‌کردید، در سایهٔ اندام‌تان رودی طلایی جریان داشت. من روی زانوی‌تان باغ‌های کم نور، دشت‌های بی‌درخت و زیبایی مذهبی لوور را دیده‌ام، آن را در شما دیدم. زندگی‌ام صبح‌ها همیشه موقع برخاستن از خواب، زندگی شما را تنفس کرده است. همان زندگی با همان پنجره، همان چشم‌ها، همان لب‌ها، همان آسمان. صحبت‌های آدم‌ها در اطراف شما مثل جیک جیک پرنده‌ها در هوای یخبندان است. شما زنده‌ترین و لطیف‌ترین موجود هستید. نازنین‌ام، وقتی خواب ایدخودم را درشما پنهان می‌کنم! سرچشمهٔ من! سگ‌های رام نشدنی دیگر نمی‌آیند. دوست داشتم کور بودم تا در شبی ظلمانی زیبای‌تان را حدس بزنم.