انتشارات میلکان منتشر کرد:
احساس کردم چیزهای بیشتری دربارهٔ برنارد هست که باید بفهمم؛ شکافی هست که باید برطرف شود. تفاوت بین تنهابودن و تنها ماندن را می‌دانم، و برنارد تنها مانده است. علاج دارد. من جذب آواره‌ها می‌شوم. گری آواره بود؛ همان لحظه‌ای که دیدمش فهمیدم. همیشه شوخ، همیشه باهوش، ولی همیشه آواره و دنبال خانه؛ چیزی که من به او دادم و او هم در عوض خیلی چیزهای بیشتری به من پس داد. آخ، جویس، این جا برای آن مرد دوست داشتنی کاملا مناسب بود.
دارم مثل برنارد پرحرفی می‌کنم، نه؟ خفه خون بگیر جویس. حالا اشک‌های حسابی مزخرف آمده‌اند. می‌گذارم بریزند. اگر آدم هر از گاهی گریه نکند، کارش به جایی می‌کشد که همیشه گریه خواهد کرد.
- از متن کتاب۔
باشگاه قتل پنجشنبه؛ درست خواندید، باشگاه قتل پنجشنبه.
فقط یک نویسندهٔ خلاق مثل ریچارد آزمن می‌تواند با تعدادی پیروپاتال از کارافتاده، رمان جنایی‌ای بنویسد و اسمش را بگذارد باشگاه قتل پنجشنبه. خودش در جایی توضیح داده بود برای اینکه این رمان را بنویسد، فقط یک ایدهٔ خشک و خالی داشته و حسابی می‌ترسیده نتواند به یک اثر خواندنی تبدیلش کند، اما نتیجهٔ تلاش چند ماهه‌اش، یعنی همین رمان باشگاه قتل پنجشنبه، کتابی از کار درآمده که وقتی آن را می‌خوانید ناچار پیش خودتان می‌گویید: «ارزشش را داشت. کی فکرش را می‌کرد چند آدم پا به سن گذاشته بتوانند همچین داستان جنایی درخشانی خلق کنند!»
این رمان شگفت انگیز از آن کتاب‌هایی است که لذت خواندنش تا مدت‌ها همراهتان خواهد ماند. در روند پیشرفت وقایع داستان با چیزهایی آشنا می‌شوید که لنگه‌اش را در هیچ داستان جنایی دیگری ندیده‌اید. ریچارد آزمن برای‌تان یک سورپرایز واقعی دارد. چهار دوست عجیب در دهکدهای آرام وخلوت، هر پنجشنبه دور هم جمع می‌شوند تا با هم دربارهٔ پرونده‌های جنایی حل نشده صحبت کنند. باشگاه قتل پنجشنبه اسم این دورهمی‌ها می‌شود. الیزابت (مأمور مخفی بازنشسته)، جویس (پرستار بازنشسته)، ابراهیم (روانپزشک بازنشسته) و ران (رئیس بازنشستهٔ اتحادیه) که همگی بالای هفتاد سال سن دارند اعضای این باشگاه هستند. این ماجرا ادامه دارد تا اینکه در دهکدهٔ خود آنها کسی به قتل می‌رسد و بعد قتل دیگری رخ می‌دهد. اعضای این باشگاه تخصص و انرژیشان را به کار می‌گیرند تا به دو بازرس جوان به نام‌های دانا و کریس در به دام انداختن قاتل کمک کنند.